Lekker uitwaaien en zwemles

Allereerst wil ik je niet onthouden wat er afgelopen maandag is gebeurd... Na de overvloedige regenval van zondag en de nacht naar maandag liepen we naar mijn werk en we hadden net de Rhônedreef overgestoken. Bij de voetgangersoversteekplaats zijn er diepe sporen in het asfalt door de bussen die daar rijden, en als het flink regent vormen zich daar behoorlijke plassen. Er kwam een zwarte smart aangereden en die passeerde ons terwijl hij dwars door de plassen reed. Met een sierlijke boog viel het water tot vlak voor Tora's voorpoten, en prompt trok ze haar mond open en viel uit tegen de smart... Die koos het hazenpad... ;-)

Donderdagmorgen moest Har eerst zijn bloeddruk laten opmeten bij de huisarts, maar raad eens wat er gebeurde? De arts was weggeroepen voor een spoedvisite, en het kon wel even duren voordat ze terug zou zijn. Nou, dat joeg Har zijn bloeddruk vast wel wat verder omhoog, dus maakten we een nieuwe afspraak voor maandag en gingen lekker ontspannen een dagje naar het strand. Dat was betere koek!
Gewapend met thee, koffie en twee krentenbollen (anderhalve voor Ha en een hallefie voor mij...) reden we westwaards... Op naar het strand!
In Noordwijk aangekomen overzag Har verbluffend snel op de kaart hoe hij naar het opgegeven adres moest rijden, waar mijn vader en zijn Ankie op een huis met kat pasten voor een week.
Rotonde, kruispunt, rotonde, rechts-links-rechts en we waren er.
We werden gastvrij onthaald met koffie en thee en een Apfelstrudl (voor de Duitse toeristen gebakken bij de plaatselijke bakker ;-) )
Na een lunch gingen we aan de wandel. Het was prachtig weer, wel warm en wat benauwd maar droog en zonnig.
Hiko liep te hijgen en de verlossing kwam bij de doorsteek naar het strand. Gelukkig waren we in Noord-Noordwijk, want in het zuiden is een officieel hondenstrand waar allemaal loslopende honden zijn en da's niet handig met onze ettertjes...
Opa toonde zich een echte opa door Tora nu eens echt zwemles te geven. Het kostte veel overredingskracht en uiteindelijk bleek een zwemmende Ankie motiverend genoeg te zijn om de voetjes van de grond te krijgen.
Nou ja... 3 slagen of zo, en ze was van slag van de zware natte staart. Ook haar oren waren meteen in de bad-stand, dus het geheel zag er wat sneu uit. Maar de grote meid had wel gezwommen, namelijk!
Na deze afkoeling liepen we terug naar Noordwijk, waar een man het gras maaide van een huis genaamd Trimzicht. Toeval?

De eerste sporen van bewoning van Noordwijk zijn gedateerd op ca. 2000 jaar voor Christus.
Noordwijk aan Zee kende zijn eerste echte bewoners omstreeks 1200. Dit waren vermoedelijk vissers. Tot begin 19e eeuw is de visserij de belangrijkste vorm van inkomsten gebleven. Noordwijk had in 1474 een vloot van 38 schepen. De vloot met zogenaamde bomschuiten voer uit vanaf het strand. Men ving met name haring, kabeljauw, schelvis, wijting en schol. In 1913 voer voor de laatste maal een bomschuit uit.
Op 1 april 1398 verleende graaf Albrecht van Beieren op verzoek van enkele bewoners aan Noordwijk stadsrechten, maar op 12 maart 1399 trok hij de verlening weer in met als reden dat de aanvragers niet gerechtigd waren tot dit verzoek. Het gevolg hiervan was dat er nooit stadsmuren en poorten gebouwd zijn. Noordwijk behield wel zijn status van ambachtsheerlijkheid.
Later begon de bevolking zich steeds meer op het toerisme te richten. Heden ten dage vinden per jaar 1.000.000 overnachtingen plaats in Noordwijk aan Zee. Noordwijk aan Zee heeft een vuurtoren en een KNRM reddingsstation. Verder is er een hervormde kerk (1647) met kansel uit de 17e eeuw.
Noordwijk aan Zee is momenteel een van de rijkste stukjes Nederland; het staat op de 12e plaats in de lijst van de top 50 rijkste wijken van Nederland. Een artikel in De Telegraaf (juli 2007) bevestigde dat ook de gemeente hiervan op de hoogte is. De precariobelasting in Noordwijk is de hoogste van heel Nederland.
Noordwijk-Binnen werd in vroegere tijden vooral gekenmerkt door het werk in de kruiden- en bloembollenteelt. Het grondgebied van Noordwijk bestaat nog steeds voor een groot deel uit geestgronden. Samen met omliggende gemeenten wordt hierdoor de Bollenstreek gevormd.

In 847 kwam een Schotse Benedictijnse monnik, genaamd Jeroen van Noordwijk, naar Noordwijk. Hij bouwde een kapel en deed missiewerk. In 856 werd hij gevangen genomen door de Noormannen en gemarteld. Op 17 Augustus 856 werd hij onthoofd. Na zijn dood stichtte men rond 980 een Romaanse kapel ter ere van hem. Deze kapel werd kort daarop een bedevaartsoord. In 1303 werd deze kapel vervangen door een grote stenen kerk. Dit was de voorloper van de huidige Sint Jeroenskerk. In 1429 werd Noordwijk officieel door de Bisschop van Utrecht tot bedevaartsoord verheven. Het belangrijkste relikwie was de schedel van Sint Jeroen. In 1450 werd de kerk verwoest na een grote brand. In de de 16e eeuw kwam er een einde aan het bestaan van Noordwijk als bedevaartsoord. De schedel van Sint Jeroen is sindsdien spoorloos. Volgens de overlevering moet zijn schedel in de kerk begraven liggen, maar niemand weet waar. In 1983 werd in de kerk een schedel opgegraven, maar onderzoek heeft aangetoond dat deze schedel van een jonge man was geweest, en dus zeker niet van Jeroen.
In de uit de 15e eeuw daterende kerk, met driebeukige schip, van Sint Jeroen, staat een hardstenen doopvont met gebeeldhouwde koppen, een preekstoel (uit het midden van de 17e eeuw), een herenbank (1751), een marmeren grafmonument van Dousa (1792) en een ingebouwde toren uit 1320.

ALs nagekomen kadootje voor mijn verjaardag kregen we nog een etentje aangeboden in een vistentje aan de boulevard. Het was intussen al dichtgetrokken en een onweer dreigde. We vonden een plekje op het terrasmet een soort van zonnewering boven ons hoofd.
Jan en Ankie aten zeewolf, Har roodbaars en ik rode poon. Het was erg gezellig en lekker! Toen we het bijna op hadden barstte er ineens een bui los. Het regende katten en honden en ouwe wijven tegelijktertijd. Het leek op de bui in Flensburg begin augustus. We werden toch wel nat en vluchtten naar binnen voor het toetje.
Voldaan en opgedroogd reden we na een korte wandeling over de boulevard naar huis.
Natuurlijk moesten we een omweg maken, want we konden vanaf de A2 niet de A 12 op richting Arnhem. De oprit was afgesloten wegens werkzaamheden. Via Nieuwegein kwamen we uiteindelijk toch voldaan thuis aan.