Kennelweekend Kotterbos 1

Dit weekend is het eindelijk zo ver. Harry had er al vroegtijdig van afgezien en al een tijdje zagen hondentante Irma en ik er reikhalzend naar uit: het Kotterbosweekend! Een weekend voor en door hondenliefhebbers en hondengekken, georganiseerd door de No Yukimigatakennel in samenwerking met de AMCN, de Alaskan Malamute Club Nederland, Bever, Snowgoose en Moosecamp. Ricardo en met name Bernadet hebben er de afgelopen week uren aan besteed en perfectionisten als ze zijn hebben ze ook weer eer van hun werk!

Bernadet en ik hadden elkaar vorig weekend aan de telefoon gehad en ik zei haar nog:"Als ik iets kan doen hoor ik het wel van je, hè?”. Ze vroeg wat ik dan kon, dus ik antwoordde: “Nou… iets met gedrag of zo…” en zo gebeurde het dat we dinsdag afspraken dat ik een workshop kalmerende signalen zou geven. Donderdag had ik vrij en dat was het moment om mijn verhaal in elkaar te draaien. Mijn computer was net genezen van een crash en toen kwam ik er achter dat ik dus geen word meer op mijn computer had. WHAAAA! Gelukkig bracht Irma redding en kon ik aan de slag, en mede dankzij e-mail en haar printer kwam alles toch nog goed!

Harry en Irma hadden van tevoren al uitgebreid heen en weer gepraat over wie welke auto zou nemen en na veel vijven en zessen kregen wij de blauwe bus en Har Irma's auto, ondanks zijn bezwaren om als het ware met haar mobiliteit op stap te gaan. We noemen Irma's auto al gekscherend haar benenwagen!
Irma kwam ergens tussen 11 en 12 uur bij ons aan en Har en ik waren toen nog druk doende de auto in te pakken. Lief van hem om ondanks dat hij niet meegaat het weekend toch zijn handen uit de mouwen te steken bij het inpakken! Harry's zoon Bas bood nog zijn tom tom aan, maar met de gegeven routebeschrijving moet het geen probleem zijn om er te komen. Vorig jaar is het ook gelukt en zie daar... we hadden de routebeschrijving eigenlijk niet nodig. Zowel bij chauffeur Irma als bij mij was er het feest der herkenning en zo kwamen we aan bij het terrein van natuurcamping Kotterbos. Daar werd het pas echt spannend, want we zagen wel 2 tipitenten, maar daar was geen hond te zien. Iets klopte er dus niet. Uiteindelijk toch maar Bernadet gebeld en zij praatte ons als een volleerd tom tom naar het goede veld toe.
Later bleek dat Bever een salesmeeting had voor hun personeel dit weekend. Op dat veld stonden dus de kleine en de hele grote tipitenten opgebouwd.
We zetten onze tent op tussen de hondenmensen en ondertussen waren de sterken onder ons bezig de tweede tipitent op ons veldje omhoog te hijsen.
Het was prachtig helder weer en we gingen in de avondzon nog even de honden uitlaten. In de brieven stond dat we buiten het eten en de koffie op zaterdag en zondag voor ons eigen eten hadden moeten zorgen,dus waren we geheel en al voorbereid op het koken van een lekker campingprakkie. Ondertussen genoten we van het mooie avondlicht, samen met de Japjes:

Terug bij de tent werden de honden gevoerd en opeens klonk het: "Lisetje... eten!"
Irma en ik keken elkaar stomverbaasd aan. Eten? Maar we zouden toch zelf... en we gingen naar de tipitent die al helemaal ingericht was als keukentent. Ze had een heerlijke pasta di mamma con amore gemaakt met een carbonarasaus ai funghi en een bolognese. Daarbij nog lekkere sla en we hebben als een vorst gegeten.

Met wat helpers voor het sjouw- en sleepwerk hebben we afgewassen samen met nog een vrijwilliger. Esther kwam ook nog met een theedoek er bij en al kwekkend was de afwas sneller dan verwacht weggewerkt.
Het vuur in de tipitent werd opgestookt en we hadden nog een gezellige avond bij het kampvuur, met verhalen variërend van serieus tot grappig en heeeeeel sterk. De marshmallows werden in het vuur gesmolten en verorberd voor diegenen die daar zin in hadden (is mij te zoet...) en zo'n fikkie... oh, zo knus!
Ben 's avonds nog even bij het Beverkamp geweest. Ik was zo vreselijk benieuwd naar Tora's zusje die daar ook was dat ik niet tot de volgende dag kon wachten. Het Beverkamp zag er betoverend uit met de grote tipitenten en fakkels. Tora's zusje zag er goed uit en was enthousiast toen ze me zag. Intens tevreden liep ik terug naar ons eigen kampje, liet de honden uit en we gingen slapen!