Kennelweekend Kotterbos 3

Zondag begon voor de meesten wat moeizamer dan de zaterdag. Er waren er onder ons die door de vermoeidheid wat meer tijd nodig hadden om op gang te komen. Bij enkelen was een heel gezellige zaterdagavond medeoorzaak van een wat tragere start. Ook was er bij sommigen sprake van een Morera-griep. Dit is een bijzondere, veel mildere en zeer plaatselijk voorkomende mutatie van de Spaanse griep. Er was een zeldzaam lekkere sangria met echte vruchten en ijs gemaakt volgens origineel Spaans recept van Ed. Door dit te combineren met andere dranken kon zich dit uiten in hoofdpijn, en een lamlendig gevoel. Niks ernstigs, het ging in de loop van de dag weer over. Alleen niet te hard praten tegen de grieperigen...
Bernadet, Esther, Lois en haar vriend stonden wel keurig op tijd klaar met een lekker ontbijt. Bert, Ad en Remco hielden de hele dag het vuur brandend, en inschrijven voor de workshops kon bij Monique en Wendy.

We begonnen het actieve deel van de dag met een wandeling en aan mij was de eer om de korte ronde te gaan lopen. Gisteren had ik met Irma al een proefrondje gedaan om niet voor verrassingen te komen te staan. Er was één malamutepup en er werd gevraagd of die met mij meekon. Irma bood haar schoot aan voor als de pup moe was, en zo konden we gaan voor een rondje van een uur. Vorig jaar noemden ze mijn wandeling de “puppenwandeling”, maar omdat er nu slechts één pup was, werd ons rondje al snel omgedoopt tot “watjeswandeling”.
Behalve de mensen met een mankement aan het lijf liepen ook de lijders aan de Morera-griep mee. Het was dus een hele gezellige groep!
De hilariteit was groot toen we onderweg een andere groep tegenkwamen, van tegengestelde richting. “Ja, ja… ons watjes noemen en de zelfde ronde lopen maar dan andersom… Wíj komen er tenminste nog voor uit!”, kregen ze om de oren.
Ondertussen zat de pup prinsheerlijk op schoot en moest de baas van de pup Irma’s rolstoel duwen, want Irma had haar handen nodig om de pup op schoot te houden. Dit vervoermiddel was nieuw voor hem!

Terug op base camp No Yukimigata was er wat warms te drinken en werden de honden verzorgd. Heerlijk om al die tevreden liggende honden te zien!
Trees en Ruud kwamen ook nog langs. Ze werden door de honden meer dan enthousiast begroet!

Je kon nog werken met je hond met Bert-Jan Elfrink en Ramco Lagerveld, met Bart en Theo kon je kanovaren met of zonder je hond en bij Nico en Sander kon je nog productinformatie krijgen.
Voor de liefhebbers was er nog boogschieten (alleen als Ad er bij was!) en het Zweedse kubspel.

Nu was het tijd voor een lezing van Willie van der Veldt. Zij is gedragstherapeut bij de hondenschool waar Bernadet traint en heeft een studie gedaan naar de zin en onzin van dominantie.

Voor de inhoud van de lezing, zie:
http://harryenlisette.waarbenjij.nu/index?page=message&id=2723901

Na de lezing die stof tot nadenken gaf, hadden de familie Morera Benitez, Sonja, Rick, Kim, Wendy en Bernadet een heerlijke barbecue bereid, en er werd lekker gegeten en gekletst.
Dat het ook slopend was hoeft verder geen betoog... Een plaatje zegt soms meer dan 1000 woorden! Maar o, wat is het het waard!

Het was weer geweldig en velen hebben genoten. Nu was het gezamenlijk weer de boel afbreken en naar huis. Veel respect heb ik voor Daniela en Roger, die met hun akita’s Inchiki, Sayuri, Mitsu & Kuma voor dit weekend helemaal uit Rorbas in Zwitserland zijn overgekomen, en maandag weer gewoon moeten werken. Het verblijf in een polder onder zeeniveau moet voor hun wel iets speciaals zijn!

Thuis de tent nog even laten nadrogen voor de winterstop en toen was het kampeerseizoen mogelijk voorbij in 2008…