Tora jarig en naar Dillenburg en Siegen

Er is er een jarig hoera, hoera, dat kun je wel zien dat is zijijijij!
Vandaag is Tora een jaar geworden. Ik dacht terug aan vorig jaar waarin ik plotseling van alle kanten sms’jes kreeg dat Shinju een nest had met 2 teefjes en 3 reutjes!

Natuurlijk begint zo’n dag met een conflict. Tante Irma had namelijk (haar taak serieus nemend) een kluif mooi ingepakt en als cadeau meegegeven. Tora mocht die uitpakken, maar Hiko is ranghoger, en eist dus de eerste lekkernij op. Hij kreeg als eerste een eigen (ander) lekker ding, ook ingepakt, maar vond Tora´s ding ook wel spannend. Tora gromde naar Hiek, die vond dat Tantes geur voor hem was en niet voor dat onderkruipsel daar en toen sloeg de vlam in de pan. Het was ook snel opgelost, want Hiko was eigenlijk toch niet zo in de kluif geïnteresseerd en dus kon Tora al gauw haar cadeautje arresteren en opkluiven. “Meuh”, klonk er uit een stapel beddengoed. Met een bak koffie kon ik hem in de verleiding brengen om onder de berg uit te kruipen en we ontbeten samen omringd door twee tevreden hondjes.

Na het ontbijt wasten we af en gingen naar Dillenburg.
Het belangrijkste historische monument van de stad is Slot Dillenburg, of wat daarvan over is. Het is het voorvaderlijke kasteel van het Huis van Nassau, en staat op een 292 meter hoge berg. Juliana van Stolberg heeft daar gewoond, Willem van Oranje, zijn broer Jan VI van Nassau-Dillenburg en vele anderen zijn daar geboren. Vanuit het slot organiseerde Willem van Oranje het Nederlandse verzet tegen de Spaanse onderdrukkers. Tijdens de Zevenjarige Oorlog kwamen de Fransen in Dillenburg. In 1760 beschoten zij het slot vanaf de andere kant van de Dill. Het slot brandde af, en de resten werden gesloopt. Tegenwoordig is er van het oorspronkelijke slot bijna niets meer over. In 1872 financierde prinses Marianne, dochter van koning Willem I, de bouw van de Wilhelmturm, waarin nu het Oranje- en stadsmuseum is gevestigd.
In deze adventstijd hadden ze van de toren een soort enorme adventskrans gemaakt met op elke hoek een erg plastic aandoende nepkaars.
Onderaan de berg van Slot Dillenburg ligt de Johanniskerk uit 1491. Deze is met steun van de Duitse keizer en koningin Wilhelmina gerestaureerd. Jan van Nassau, zijn beide ouders en enkele nazaten zijn hier begraven. Op de zolder van deze kerk sticht Jan van Nassau een latijnse school, die daar 200 jaar bestaan heeft, en de voorloper is van het huidige gymnasium, de Wilhelm-von-Oranien-Schule.
Na Dillenburg reden we door naar Siegen. Deze historische stad ligt ter weerszijden van de Sieg, een zijrivier van de Rijn. De regio eromheen heet Siegener land en dat zal niemand verbazen. De regio staat bekend zijn idyllische dorpjes met veel vakwerkhuisjes.
Siegen is het economische hart van een regio waar de mijnbouw (met name ijzerertswinning) eeuwenlang het leven bepaalde. Zo'n veertig jaar geleden kwam er aan de dominantie van de mijnbouw een eind. In de omgeving van Siegen is er wel veel industrie die nog op de een of andere manier verbonden is met de mijnbouw. Maar er is ook volop natuur en dat maakt de stad zeer aantrekkelijk voor toeristen.
Siegen speelt in de geschiedenis van de Nassauers een belangrijke rol en zodoende ook in de historie van het Huis van Oranje. Twee takken van de Nassaus zetelden lange tijd in Siegen. Ten eerste de (protestantse) Ottonische tak, die het vorstendom Orange verwierf in wat tegenwoordig Frankrijk is. Die tak is ook verantwoordelijk voor de "Dutch connection": de nakomelingen van Otto I, zoon van Graaf Hendrik (de Rijke) van Nassau, hebben ervoor gezorgd dat het Nederlandse vorstenhuis oranje gekleurd is.

Het Untere Schloss in Siegen bestaat uit drie vleugels en werd tussen 1695 en 1720 gebouwd op de plek waar eens een klooster stond. Het slot, dat niet toegankelijk is voor publiek, werd domiciel van de protestantse tak van de Nassauers. De rooms-katholieke tak bewoonde het Obere Schloss, dat dateert uit de dertiende eeuw. Dit kasteel is wel open voor bezichtigingen. Het maakt deel uit van het Siegerland Museum en er zijn o.a. acht werken van de schilder Peter-Paul Rubens te bewonderen, die in 1577 in Siegen werd geboren.
Voor het Untere Schloss was een kerstmarkt met een ijsbaan, waar druk op geschaatst werd. Ze hadden goede Wurst en we lieten ons hem goed smaken!

Voor het donker reden we terug en het stadje Hachenburg, vlakbij het huisje, deden we ook nog even aan. Het had een mooi plein met vakwerkhuizen en het was er lekker rustig.
Bovenop de heuvel ligt een groot geel slot, de Hachenburg. In de Burggarten lieten we de honden uit, om er bij het er weer uit gaan achter te komen dat het daar verboden was voor honden. Gelukkig had ik poepzakjes bij me en was er niets achtergebleven op een paar onschuldige plasjes na… Moeten ze het bordje maar beter in het zicht neerzetten!

We gingen met ons jarig Jetje naar huis en daar kregen de honden een `Riesenknochen`, die ze zich goed lieten smaken. We aten gepofte aardappels van de boer met kruidenboter gepoft in de oven, rode kool met appeltjes en wurst. Met onze gevulde buiken zaten we heerlijk rozig te zijn bij de kachel na al die dagen buiten!