Mistwandeling en naar Mainz

Har had een slechte nacht. Het valt niet mee om na bijna 30 jaar onregelmatig werken ineens een regelmatig leven te leiden en dus wilde het slapen niet goed lukken Gelukkig was hij desondanks best uitgerust. Hij maakte al een grapje tijdens het ontbijt dat zijn lijf vroeg : "Waar is de bus???”, maar was dat later in Mainz al weer vergeten toen ik hem fijntjes wees dat daar een bus was. ;-)

De dag begon erg mistig en ik nam de honden mee het bos in voor een mooie wandeling. Mist heeft wel wat... De wereld is stil en krijgt iets mystieks.
Kreidel was ook in het bos met zijn Rexie, een goeie sul uit een asiel uit voormalig Oost Duitsland. Lijkt wat op ¾ retriever met een vleugje rottweiler. Rex was al een dagje ouder en was voor de 2e keer aan zijn knie geopereerd (nu de andere) in november. Hij kon niet zo ver lopen, maar gelukkig voor hem was het bos wel heel vlak bij zijn huis!
We klommen naar de bergrug en kwamen langs het uitzichtpunt, wat in de mist niet zo heel erg functioneel was… Toch was het een mooie wandeling. We kwamen nog 2 reeën tegen die totaal niet schuw waren. Niet zo slim in een land vol jagers, zou ik zo denken…
Terug bij het huisje ontbeten we en we reden naar de universiteitsstad Mainz. De stad heeft een lange geschiedenis, die teruggaat tot de prehistorie. Op de plaats van een Keltische nederzetting stichtten de Romeinen hun Mogontiacum. Mainz was al in de achtste eeuw een bisdom, waar de bisschop ook wereldlijke macht had: hij werd een van de zeven keurvorsten in het Heilige Roomse Rijk. De bisschop van Mainz voerde de eretitel van Primas Germaniae.
Mainz kreeg in 1476 voor het eerst een universiteit, maar deze werd in de zeventiende eeuw gesloten. De huidige Johannes-Gutenberg-Universität dateert van 1946. Hij is genoemd naar de beroemde boekdrukker Johannes Gutenberg (tijd- en vakgenoot van Laurens Janszoon Coster), die uit Mainz kwam.
Gutenberg heeft de boekdrukkunst niet direct uitgevonden maar wel een stuk gemakkelijker gemaakt. De blokdruk bestond al langer, maar Gutenbergs verdienste bestaat vooral in het gebruik van losse letters. Daardoor hoefde niet langer een hele bladzijde uit één blok te worden vervaardigd. Als zo'n bladzijde achteraf moest worden gecorrigeerd en geredigeerd, dan moest er een heel nieuw blok worden gesneden. Door Gutenbergs vinding werden correctie en redactie gemakkelijker en goedkoper; kleine verwisselingen in het zetsel waren nu voldoende. Gutenberg heeft op geen enkel door hem gedrukt werk zijn naam vermeld, zodat zijn werkstukken slechts indirect aan hem kunnen worden toegeschreven.
Ook tijdgenoten van Gutenberg worden als uitvinders van de boekdrukkunst genoemd. Laurens Janszoon Coster (Haarlem, ca. 1370 - 1440) wordt uitsluitend in Nederland genoemd als een van de uitvinders van de boekdrukkunst, met name in Haarlem, waar hij vandaan komt. In wetenschappelijke kring bestaat er geen twijfel over dat de Duitser Johannes Gutenberg de uitvinder van de boekdrukkunst met losse letters geweest is. Costers betrokkenheid is voornamelijk gebaseerd op mondelinge overlevering uit het begin van de zestiende eeuw. De enige aanwijzing voor zijn betrokkenheid stamt uit de Keulse Kroniek uit 1499. Daarin vermeldt de eerste Keulse drukker Ulrich Zell dat de boekdrukkunst in 1450 in Mainz werd toegepast, maar dat voor die tijd al Vurbyldung in de Nederlanden was geweest. De naam Coster wordt echter niet genoemd. Volgens overlevering deed Coster de uitvinding bij toeval in het stadsbos de Haarlemmerhout, toen hij in een park stukjes beukenschors in de vorm van letters sneed, die op het moment dat ze op de grond vielen een afdruk in het zand achterlieten.
In 1792 werd Mainz ingenomen door Franse revolutionaire troepen, die vervolgens de Mainzer Vrijstaat uitriepen. Negen maanden later werd de stad weer terugveroverd (zie beleg van Mainz). In de Tweede Wereldoorlog werd een groot gedeelte van de stad vernietigd. Na de oorlog moest Mainz bij de bestuurlijke herindeling van Duitsland de wijken aan de overzijde van de Rijn afstaan aan Wiesbaden, dat sindsdien groter is. De treinstations in die wijken dragen echter nog steeds de naam van Mainz. Na de oorlog werd de binnenstad gerestaureerd, waarbij het middeleeuwse stratenpatroon behouden bleef.
Bijzonder is het straatnamensysteem uit 1853: Alle straten parallel aan de Rijn hebben blauwe straatnaamborden, de straten loodrecht op de Rijn zijn met rode straatnaamborden aangegeven.
De imposante dom heeft zijn stempel op de geschiedenis van de stad gedrukt. Het in de loop van de eeuwen gegroeide “domgebergte” van roodgekleurd zandsteen vormt een contrast met de opvallende lichte stenen van de Romaanse Gotthardkapelle. De binnenruimte van de dom herbergt belangrijke cultuurhistorische schatten en grafmonumenten van de 13e tot de 18e eeuw.
Op het plein rond de Dom was een kerstmarkt, waar het gezellig druk was. Je kon je redelijk vrij bewegen en toch was het gezellig gevuld. We wisten Hachenburg voor het donker te bereiken en deden nog een paar boodschappen.
Thuis maakten we een gemakkelijk prakkie: goulashsoep met daarna brood en bergkaas uit de grill en aardappel- en zuurkoolsla. We keken nog even naar de TV waar 2 kookprogramma’s kwamen en lieten daarna voldaan de honden uit en kropen ons bedje in.