Dagje uit met Irma

Het weerbericht van vrijdagavond luidde: zaterdag droog en bewolkt en zondag nat, grijs druilweer. Oké, zaterdag droog was mooi meegenomen in verband met de hondenschool, maar het druilweer zondag… Nou ja, we zullen zien was de gedachte.
Ik deed mijn ogen open en het was licht. Niet lichtgrijs maar licht! Ik stond op en keek uit het raam. Het was schitterend weer! Blauwe lucht met heel lichte sluierwolken hier en daar. Ik liet de honden uit (niet te ver, even energie sparen voor later) en kreeg al gauw een telefoontje van een wakkere tante die er NU aankwam.
Koffie en thee gezet, waterkan voor de honden gevuld, voer voor de honden mee en voor ons niets te eten met voorbedachte rade… Ik had namelijk een high tea gereserveerd voor 2 personen in Oijen aan de Maas, vlak boven Oss. In een boerderij daar wordt een heerlijke high tea geserveerd, maar je moet absoluut met flinke trek komen en daarna niets meer eten de rest van de dag. Marijke Schouten weet namelijk wel van bakken, dat hadden we vorig jaar al een keertje ervaren.
Eerst zouden we wat calorieën verbranden alvorens ze in te nemen. Het plan werd: Leersumse veld. De No Yukimigatakennel houdt daar al 3 jaar de kerstwandeling van de kennel en zo konden we uitproberen of Irma met haar rolstoel uit de wielen kon op dit parcours. We waren in ieder geval niet de enigen met het plan om daar te gaan lopen. Het was enorm druk en we konden de auto nog maar net kwijt. Iedereen liep over het hoofdpad het bos in, dus Irma en ik keken elkaar aan. Ik zag aan de zijkant een fietspad. Een prachtige plek om met de rolstoel over te rijden en er liep verder helemaal niemand! Nou, de beslissing was snel genomen en zo wandelden we heerlijk rustig over het stilste stukje Leersumse veld. De zon scheen prachtig over de hei en liet Irma zich verleiden om over een boomwortelrijk pad te hobbelen. Tora trekt nog steeds niet aan de rolstoel, en op lastige stukken nam ik Tora’s riem die aan Irma’s gordel vastzat en trok zo de hondentante over de wortels heen.
In de schaduw lagen de plassen water er nog bevroren bij en pubertje Tora liep lekker over het ijs te stampen terwijl Hiko het gekraak al snel niets vand en weer op vaste grond ging lopen.
Tante heeft aan de zijkant van haar rolstoel een speeltje hangen voor Tora. Een soort handvat voor als ze in de klierstemming is. Ineens kreeg Hiko oog op het speeltje en ja hoor... Wie hing er aan het speeltje te trekken? Hiko!
We genoten, en dachten nog een lekker bakkie in de zon te nemen. Ik liep naar Irma’s auto op de parkeerplaats en vond de waterkan voor de honden, de voerbakken en hondenvoer, maar de rugzak met koffie en thee en een pak melk… Oeps… Die stond dus nog thuis… Ik kreeg meteen visioenen van Snorri die het pak melk aan het slopen was en de melk die in het leer van de rugzak trok… Zucht… Eigen schuld, dikke bult…
Onverrichter zake liep ik terug naar Irma die met Tora heerlijk van het zonnetje zat te genieten. Het was niet anders… maar in Oijen zouden we nog helemaal aan onze trekken komen!
We reden een toeristische route via Amerongen, pontje over de Lek (altijd goed voor het vakantiegevoel), Tiel, pontje over de Maas bij Oijen en daar waren we, een kwartier te vroeg. We liepen nog een klein stukje met de honden, gaven ze nog wat eten en drinken, en meldden ons binnen.
We werden naar voren geleid en daar kregen we al gauw allerlei heerlijks voorgeschoteld. Het was veel meer dan we opkonden maar een “doggybag” is verboden daar. Toch zonde van al dat lekkers…
Rozig en voldaan werden we naderhand verwelkomd bij de auto door twee dolblije hondjes. We reden over de snelweg naar huis en deden nog een bakkie bij mij. Aan eten konden we niet eens meer denken… Wat een hoeveelheid serveren ze daar, maar wel heel lekker en goed verzorgd! Gelukkig maar, dat je niet alles op hoeft te eten!

Benieuwd naar welke chaos ik zou aantreffen (met het oog op de vergeten rugzak met pak melk er in) stak ik de sleutel in de deur. Wie schetste mijn verbazing dat de rugzak nog onaangeroerd in de gang stond??? Wat een brave poes!!! Dit had ik echt nooit verwacht. Normaal trekt ze zelfs droog brood uit Harry’s tas en nu laat ze melk staan… De wondere wereld! Ik gaf haar een grote knuffel die ze zich lekker liet aanleunen zonder dat ze idee had waarom ik zo blij was…
Ik was blij dat de honden nog een keertje uit moesten. Nog even lekker bewegen voor ik mijn bedje indook!