Lekker mutsen thuis...

Vandaag had ik gepland om lekker te leren voor mijn examen in dierenvoedingsleer voor a.s. dinsdag.
Hiko brengt meteen het een en ander in de praktijk: hij is al 2 dagen aan de dunne en ik moest al 2 nachten er uit voor hem. Hij geeft dan een luidruchtige gaap, en als ik hem vraag: "Moet je poepen?" dan wordt hij helemaal blij, dus rennen we weer naar buiten. Het nadeel van een Jap is wel dat hij zo ver mogelijk van huis wil poepen, dus je bent minimaal 10 minuten tot een kwartier buiten. Weer in bed beland ben je klaarwakker en net als je weer in slaap dommelt dan... GAAAAAAP! Zucht... en dan ga je maar weer... Liever dit dan binnen puin ruimen! Nu maar hopen dat alle fructo-oligosacchariden en manno-oligosacchariden die ik moet leren de inboedel van Hiek tot rust kunnen brengen...

Ik kon het dan ook niet opbrengen na twee gebroken nachten om naar de hondenschool te gaan. Daarbij zou Tora mogelijk drager zijn van het diarreevirus (want het heerst hier...) en ik wilde niet op mijn geweten hebben dat ze de hele hondenschool aanstak. Gelukkig was Tora niet ziek, maar toch...
Ik pakte mijn map met alle ins en outs over honden- en kattenvoeding en zat te knikkebollen. Dit werd niks... Eerst maar een tuk doen, en dat werkte. Drie uur later werd ik wakker en werkte me vervolgens vlot door de leerstof heen.

Terwijl ik verdiept in de leerstof was, waren de twee Japjes de dag hun eigen invulling aan het geven. Ze hadden een speeltje gevonden en waren het ogenschijnlijk aan het vierendelen, echter zonder het speeltje te slopen.
Ineens keek Hiko naar zijn kleine Hikootje, Tora pikte het speeltje in en had meteen zo iets van: "Triomf, triomf!" en kauwde er demonstratief op. Hiko keek haar even doordringend aan, waarop Tora voor de schijn tegengas gaf maar uiteindelijk zette Hiko orde op zaken, arresteerde het speeltje, en ik kon weer verder leren!