NS-wandeling Baarn-Hilversum Noord
Door: Lisette
Blijf op de hoogte en volg Lisette
04 Maart 2009 | Nederland, Baarn
Vandaag liet ik me door Harry op station Utrecht Overvecht afzetten en nam ik de trein naar Baarn. Eerst kwamen er twee treinen met een andere bestemming langs, en Hiko vond dat maar niets. Hij wil het liefst in elke trein stappen die voor zijn neus stopt!
In Baarn aangekomen liepen we door bergen zand, want ze zijn de hele omgeving van het station aan het verbouwen. Aangezien ook half Utrecht overhoop ligt voelden we ons meteen thuis! Hoewel het Baarnse station klein is, heeft het een bijzondere eigenschap die verder alleen een klein aantal grotere stations heeft: een koninklijke wachtkamer. Paleis Soestdijk ligt op een kilometer afstand, dus Koningin Juliana en Prins Bernhard kregen hun eigen meer luxueuze abri om op de trein te wachten.
De wandeling voert door Hoog Baarn, dat een van de duurste wijken van de stad Baarn is. De wijk ligt in het oosten van Baarn. De wijk heet Hoog Baarn, omdat ze relatief hoger ligt dan de rest van Baarn. Er staan veel grote kapitale villa's. In de Gouden Eeuw stond Amsterdam centraal in de ontwikkeling van Baarn, en werd de basis gelegd voor een woonplaats voor de beter gesitueerden. Baarn was vergeleken bij het grote Amsterdam slechts een dorp, maar wel een aantrekkelijk dorp voor de hoofdstedelijke kooplieden en patriciërs. Zij lieten tot ver in de achttiende eeuw weelderige zomerverblijven en jachthuizen bouwen op grote stukken land in Baarn, zoals het lustslot 'Soestdijk', de buitenplaats Groeneveld en ook hofstede 'De Eult'. Vaak liggen deze buitens op de grens van zand- en veengrond. Ook de landgoederen in het Gooi ('s-Graveland) en aan de kust (de Keukenhof) zijn hier voorbeelden van. In 1696 kocht Marcus Mamuchet grond aan in Baarn en liet Groeneveld in 1710 bouwen. Op dat moment bestond het gebouw uit het middendeel en een koetshuis en een oranjerie. Rond 1760 werden aan het kasteel twee halfronde vleugels gebouwd. In het kasteel is één van de enige drie xylotheken van Nederland te zien. Een xylotheek is een houtverzameling van verschillende soorten bomen (van het Oud-Griekse xulon = hout en theek = plaatsen, leggen). Een xylotheek ziet eruit als een rij boeken. Het zijn doosjes (kistjes) in de vorm van een boek, met in elk kistje een beschrijving van de betreffende boom en wat gedroogde blaadjes, vruchten etc. Elk kistje is gemaakt van het hout van de betreffende boom en en de rug van het kistje is beplakt met de schors van de boom. De xylotheek was een populair instrument bij het maken van botanische studies op hogescholen en universiteiten. Het aanleggen van een xylotheek is een oude documentatiemethode die weinig meer gebruikt wordt.
We kwamen nu in het park van kasteel Groeneveld. Ik had er al veel over gelezen, maar was er nog nooit geweest. Landgoed Groeneveld is lang en smal. Eigenaars in de 17e en 18e eeuw maakten graag een groots gebaar in de lengterichting van hun landgoed. Een lange oprijlaan getuigde van subtiele intimidatie van gasten. De parktuin werd aangelegd in de strenge Hollandse Barokke stijl, afgeleid van de Franse Stijl. Kenmerkend zijn de geometrische vormen.
Een bijzonder detail is dat er in de 19de eeuw een ijskelder is aangelegd. IJs dat uit de vijver werd gezaagd werd van bovenaf naar beneden gekieperd en onder stro bleef het wel twee jaar goed. Hiermee werd ’s zomers fruit, groente, vlees en wijn gekoeld. Tegenwoordig wordt de kelder bewoond door de grootoor-vleermuis, en gaat er een pad overheen.
Tussen monumentale beuken krijg je oog op het kasteel.Kasteel Groeneveld is ontstaan in de traditie van de 17de en 18de eeuwse landgoederen. In die tijd was het gebruikelijk voor rijke stedelingen, voornamelijk Amsterdammers, om een 'buiten' aan te schaffen. Deze huizen lagen vaak op de grens van de hoge droge zandgronden en de lage natte veengronden. Bekend zijn de buitens in het Gooi en in de kuststrook.
In wezen waren de buitenplaatsen zomerhuizen. Dat geldt ook voor Groeneveld, dat vermoedelijk gebouwd is op de fundamenten van een boerenhofstede. Kasteel Groeneveld was tot 1940 particulier bezit. Huis en landgoed zijn vaak van eigenaar veranderd. Sommige eigenaren voerden ingrijpende veranderingen aan het huis of aan de tuin door.
Het landgoed Groeneveld is lang en smal. Eigenaars in de 17e en 18e eeuw maakten graag een groots gebaar in de lengterichting van hun landgoed. Een lange oprijlaan getuigde van subtiele intimidatie van gasten. In het park zie je waterpartijen, beken, slingerende paden, heuvels, boompartijen, doorkijkjes en solitaire bomen. Mooie oude beuken staan prominent op hogere plekken waardoor ze nog groter lijken. Landgoed Groeneveld heeft een oppervlakte van ongeveer 130 hectare.
De wandeling voert door afwisselend landschap: park, hei, bos, stuifduinen (door een kleine bewust genomen afdwaling). We pauzeerden aan de rand van een zandvlakte en ik deelde mijn banaan met de honden.
Hiko oriënteerde zich welke dieren zich onder de grond bevonden en Tora volgde zijn voorbeeld!
Het is toch weer heel apart dat als ze in het KNMI regen voorspellen dat het dan meteen lekker rustig is in bos en hei. Eigenlijk was het lekker weer, en er vielen soms wat druppels, maar die waren niet genoeg om ons nat te krijgen! Rond 5 uur bij Hilversum kwamen er pas honden op ons pad en we hebben er dus heerlijk rustig kunnen wandelen.
Hilversum telt een relatief groot aantal meest 19de eeuwse, meest middelgrote villa's, die soms architectonisch van enig belang zijn, maar vooral indruk maken door hun veelheid, hun rustige stijl en hun ligging, omgeven door vaak fraaie tuinen met duidelijke periodekenmerken zoals rodondendrons. In de gemeente zijn vanaf ongeveer 1850 zes zogenaamde 'villaparken' aangelegd.
Hilversum Noord staat bekend als het Omroepkwartier, waar de grootste mediaconcentratie sinds 15 jaar te vinden is. Hier bevinden zich onder meer de Audio- en Videocentra van de NOS, met onder meer radio- en televisiestudio's, alle uitzendfaciliteiten, het Vertaalcentrum en het Decorcentrum, het nieuwe VPRO-gebouw, verschillende gebouwen en complexen van commerciële zenders (RTL en Canal+) en bedrijven (o.a. DutchView, Kalanos, United Broadcast Facilities). Voor het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid, dat de beeld- en geluidarchieven omvat, is op het Mediapark een nieuw gebouw neergezet dat ook plaats biedt aan de Beeld en Geluid Experience, een sterk vernieuwde en vergrote uitvoering van het vroegere Omroepmuseum. Aan de noordkant van het terrein bevindt zich het gebouw van de Wereldomroep en de televisietoren van 198 meter hoog[2] (142 meter zonder de mast). Al vanaf de hei is de mast duidelijk te zien en een mooi oriëntatiepunt.
Met een trap klommen we over het spoor, trokken een kaartje naar Houten en namen de trein terug naar huis waar we tevreden instortten…
In Baarn aangekomen liepen we door bergen zand, want ze zijn de hele omgeving van het station aan het verbouwen. Aangezien ook half Utrecht overhoop ligt voelden we ons meteen thuis! Hoewel het Baarnse station klein is, heeft het een bijzondere eigenschap die verder alleen een klein aantal grotere stations heeft: een koninklijke wachtkamer. Paleis Soestdijk ligt op een kilometer afstand, dus Koningin Juliana en Prins Bernhard kregen hun eigen meer luxueuze abri om op de trein te wachten.
De wandeling voert door Hoog Baarn, dat een van de duurste wijken van de stad Baarn is. De wijk ligt in het oosten van Baarn. De wijk heet Hoog Baarn, omdat ze relatief hoger ligt dan de rest van Baarn. Er staan veel grote kapitale villa's. In de Gouden Eeuw stond Amsterdam centraal in de ontwikkeling van Baarn, en werd de basis gelegd voor een woonplaats voor de beter gesitueerden. Baarn was vergeleken bij het grote Amsterdam slechts een dorp, maar wel een aantrekkelijk dorp voor de hoofdstedelijke kooplieden en patriciërs. Zij lieten tot ver in de achttiende eeuw weelderige zomerverblijven en jachthuizen bouwen op grote stukken land in Baarn, zoals het lustslot 'Soestdijk', de buitenplaats Groeneveld en ook hofstede 'De Eult'. Vaak liggen deze buitens op de grens van zand- en veengrond. Ook de landgoederen in het Gooi ('s-Graveland) en aan de kust (de Keukenhof) zijn hier voorbeelden van. In 1696 kocht Marcus Mamuchet grond aan in Baarn en liet Groeneveld in 1710 bouwen. Op dat moment bestond het gebouw uit het middendeel en een koetshuis en een oranjerie. Rond 1760 werden aan het kasteel twee halfronde vleugels gebouwd. In het kasteel is één van de enige drie xylotheken van Nederland te zien. Een xylotheek is een houtverzameling van verschillende soorten bomen (van het Oud-Griekse xulon = hout en theek = plaatsen, leggen). Een xylotheek ziet eruit als een rij boeken. Het zijn doosjes (kistjes) in de vorm van een boek, met in elk kistje een beschrijving van de betreffende boom en wat gedroogde blaadjes, vruchten etc. Elk kistje is gemaakt van het hout van de betreffende boom en en de rug van het kistje is beplakt met de schors van de boom. De xylotheek was een populair instrument bij het maken van botanische studies op hogescholen en universiteiten. Het aanleggen van een xylotheek is een oude documentatiemethode die weinig meer gebruikt wordt.
We kwamen nu in het park van kasteel Groeneveld. Ik had er al veel over gelezen, maar was er nog nooit geweest. Landgoed Groeneveld is lang en smal. Eigenaars in de 17e en 18e eeuw maakten graag een groots gebaar in de lengterichting van hun landgoed. Een lange oprijlaan getuigde van subtiele intimidatie van gasten. De parktuin werd aangelegd in de strenge Hollandse Barokke stijl, afgeleid van de Franse Stijl. Kenmerkend zijn de geometrische vormen.
Een bijzonder detail is dat er in de 19de eeuw een ijskelder is aangelegd. IJs dat uit de vijver werd gezaagd werd van bovenaf naar beneden gekieperd en onder stro bleef het wel twee jaar goed. Hiermee werd ’s zomers fruit, groente, vlees en wijn gekoeld. Tegenwoordig wordt de kelder bewoond door de grootoor-vleermuis, en gaat er een pad overheen.
Tussen monumentale beuken krijg je oog op het kasteel.Kasteel Groeneveld is ontstaan in de traditie van de 17de en 18de eeuwse landgoederen. In die tijd was het gebruikelijk voor rijke stedelingen, voornamelijk Amsterdammers, om een 'buiten' aan te schaffen. Deze huizen lagen vaak op de grens van de hoge droge zandgronden en de lage natte veengronden. Bekend zijn de buitens in het Gooi en in de kuststrook.
In wezen waren de buitenplaatsen zomerhuizen. Dat geldt ook voor Groeneveld, dat vermoedelijk gebouwd is op de fundamenten van een boerenhofstede. Kasteel Groeneveld was tot 1940 particulier bezit. Huis en landgoed zijn vaak van eigenaar veranderd. Sommige eigenaren voerden ingrijpende veranderingen aan het huis of aan de tuin door.
Het landgoed Groeneveld is lang en smal. Eigenaars in de 17e en 18e eeuw maakten graag een groots gebaar in de lengterichting van hun landgoed. Een lange oprijlaan getuigde van subtiele intimidatie van gasten. In het park zie je waterpartijen, beken, slingerende paden, heuvels, boompartijen, doorkijkjes en solitaire bomen. Mooie oude beuken staan prominent op hogere plekken waardoor ze nog groter lijken. Landgoed Groeneveld heeft een oppervlakte van ongeveer 130 hectare.
De wandeling voert door afwisselend landschap: park, hei, bos, stuifduinen (door een kleine bewust genomen afdwaling). We pauzeerden aan de rand van een zandvlakte en ik deelde mijn banaan met de honden.
Hiko oriënteerde zich welke dieren zich onder de grond bevonden en Tora volgde zijn voorbeeld!
Het is toch weer heel apart dat als ze in het KNMI regen voorspellen dat het dan meteen lekker rustig is in bos en hei. Eigenlijk was het lekker weer, en er vielen soms wat druppels, maar die waren niet genoeg om ons nat te krijgen! Rond 5 uur bij Hilversum kwamen er pas honden op ons pad en we hebben er dus heerlijk rustig kunnen wandelen.
Hilversum telt een relatief groot aantal meest 19de eeuwse, meest middelgrote villa's, die soms architectonisch van enig belang zijn, maar vooral indruk maken door hun veelheid, hun rustige stijl en hun ligging, omgeven door vaak fraaie tuinen met duidelijke periodekenmerken zoals rodondendrons. In de gemeente zijn vanaf ongeveer 1850 zes zogenaamde 'villaparken' aangelegd.
Hilversum Noord staat bekend als het Omroepkwartier, waar de grootste mediaconcentratie sinds 15 jaar te vinden is. Hier bevinden zich onder meer de Audio- en Videocentra van de NOS, met onder meer radio- en televisiestudio's, alle uitzendfaciliteiten, het Vertaalcentrum en het Decorcentrum, het nieuwe VPRO-gebouw, verschillende gebouwen en complexen van commerciële zenders (RTL en Canal+) en bedrijven (o.a. DutchView, Kalanos, United Broadcast Facilities). Voor het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid, dat de beeld- en geluidarchieven omvat, is op het Mediapark een nieuw gebouw neergezet dat ook plaats biedt aan de Beeld en Geluid Experience, een sterk vernieuwde en vergrote uitvoering van het vroegere Omroepmuseum. Aan de noordkant van het terrein bevindt zich het gebouw van de Wereldomroep en de televisietoren van 198 meter hoog[2] (142 meter zonder de mast). Al vanaf de hei is de mast duidelijk te zien en een mooi oriëntatiepunt.
Met een trap klommen we over het spoor, trokken een kaartje naar Houten en namen de trein terug naar huis waar we tevreden instortten…
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
