Rondje Gagelpolder in betoverende ochtend

Gisteren werd het laat op de praktijk. Om 9 uur ’s morgens begon ik met werken en omdat er een hond was die de eigenaar meerdere malen stevig had gebeten, besloot ik hen de zelfde avond al te helpen. Toen ik op 23 uur weer op de praktijk was, was het handiger om daar te blijven slapen. De tijd die ik anders als reistijd gebruik, kon ik nu mooi met de honden de polder in.
In het kader van de landinrichting Noorderpark is halverwege de '90er jaren van de vorige eeuw ten noorden van Utrecht het Gagelbos aangelegd. Tien jaar later zijn de bossen en weiden voorzien van paden voor fietsers, wandelaars en ruiters. Er is een stukje losloopgebied voor honden, waar het wat drukker is op latere tijdstippen dan waarop wij er waren, en een heel stuk vastloopgebied, waar het altijd lekker rustig is met andere honden.
Het Noorderpark is totaal 5900 ha groot en bestaat grotendeels uit open veenlandschap en een jong bos (met de toepasselijke naam 'Babybos').
De dag begon echt met een kadootje. Lijn 7 kwam aanrijden toen ik net bij de halte stond (en ik had niet eens gekeken wanneer die zou komen). We hadden een gezellige rit met hondenpraat met de chauffeur over haar nieuwe Spaanse hondje en in Overvecht Noord werden we afgezet.
We liepen het Noorderpark in, precies rond zonsopgang. Er hing een prachtige laag mist over de polder en het was werkelijk schitterend om de zon bij die mist op te zien komen! Er was geen hond te zien, alleen 2 fietsers en een vogelaar. Pas toen ik het park weer uitliep kwamen de eerste honden richting het losloopgebied.
Naar Overvecht ga je niet als er geen goede reden voor hebt. Het is een wijk die nog voor 1970 volgebouwd is met grote flatgebouwen, die meer aan de voorsteden van Parijs doen denken. Er is veel groen, maar dat is net zo vierkant aangelegd als de verkeerswegen (straten heb je er niet) en de onnederlandse woonkazernes. Wel is Overvecht omzoomd door allerlei moois: in het westen de Vecht, in het noorden slot Zuylen en in het oosten de Gagel- en Ruygenhoekse polder.
Irma, de hondentante heeft een prachtig uitzicht op de watertoren en toen we er voorbij waren, sloegen de honden rechts af in de richting van Irma’s huis.
Helaas… Haar gordijnen waren nog dicht dus nu even niet!

Later werd Tora al gauw opgehaald op de praktijk en is ze ’s middags met Irma naar haar tuintje geweest. Tora keek uit over de landerijen en zag dat het goed was…
Ondertussen zaten Hiko en ik op het werk, en ook dat was goed!