Pien en d'r mannen op bezoek

Vandaag was het zover. Ik had me er de hele week al op verheugd: Pien zou met Cees en haar mannen langskomen! Door de hitte stond de afspraak wat op losse schroeven, maar dankzij het aanbod dat er schaduw was hier hebben ze de reis uit het westen des lands gemaakt.
Heel gezellig om elkaar na alle foto’s uitwisselen en lachen om elkaars commentaar daarop weer in het echt te zien.
De auto kin in de schaduw van onze boompjes op de plek van de buurman, want die was toch niet thuis. Na aankomst keek Pien om zich heen en zag de fietsenrekken bij het bedrijf aan de overkant. De fietsenrekken waren leeg en in een prachtig stuk schaduw. De mannen en Cally werden aan de rekken vastgezet (om een slagveld in mijn huis te voorkomen), en zaten daar op een heerlijk koele plek (hoewel Cees het er warm van kreeg…)
Pien had gezorgd voor een geweldige binnenkomer: ze had kluiven met pensvulling meegenomen en Tora ging allerliefst voor haar zitten. Nu zat er een vacuüm plasticje omheen dat een enorm gepeuter was om er af te krijgen. Cees bood een helpende hand en Tora sprong tegen hem aan als ware hij de redder uit de nood. Hij kreeg het inderdaad voor elkaar en Tora ging met kluif haar mand in en was totaal van de wereld. Haar kluif!
De wafels met Noorse jam scoorden hoog bij Pien (ook bij Hiko die nog absoluut niet vergeten was hoe lekker de wafels waren die we weken geleden vergeten waren weg te zetten bij het uitzwaaien van Bernadet…) Hiko vond de broekzak van Cees ook wel heel aantrekkelijk. Daar zaten namelijk hondenkoekjes in en Hiko probeerde er zachtjes een gaatje in te knabbelen. Terecht kreeg hij er van Cees niet de lengte voor!
Cees had een strategische zitplaats uitgekozen om de honden buiten in de gaten te kunnen houden. Ik had hem al verteld dat er hier in de buurt niemand het in zijn hoofd zou halen een akita te benaderen, maar het kon hem niet overtuigen. De honden deden het overigens keurig! Ze wachtten heel braaf tot de baasjes weer naar hen toekwamen. Pien d’r mannen hebben dan ook uitgebreide supermarkt-training gehad!
We deden nog een kort wandelingetje (ik was als de dood voor een bon voor de drie loslopende akita’s…) en tot mijn grote opluchting zag ik dat ze niet altijd tegelijk plassen. Nee, ze kunnen het ook nog heel goed één voor één!
Nog even wat drinken, en een gedroogd lamsvleesje uitdelen. Dami kreeg het uit de hoogte aangereikt en Kino en Cally keken bijna scheel toe, alsof zij nooit wat krijgen, de stumperds…
De auto was mooi op beschaduwd terrein gebleven en daar gingen ze weer… Het was berengezellig! Dank je wel Cees, dat je dit hebt mogelijk gemaakt en dank aan alle vijf dat ze zijn gekomen!