Weekendje Den Treek met Irma

Om 11 uur stopte er een bestelauto voor de deur en de hondentante werd enthousiast begroet door twee viervoeters en een tweevoeter. Ik had al een heleboel spullen klaargezet en zette nu alles bij de auto die door Irma geladen werd. Ondertussen zette ik koffie en thee en we namen nog een bakkie voor het vertrek. Ja hoor, het paste allemaal in haar auto: de kampeeruitrusting en de twee honden.
Op het landgoed Den Treek-Henschoten ligt een kampeerterrein van de kampeerclub NTKC. Het terrein is prachtig gelegen in de bossen en je kampeert daar dus echt op de bosgrond. Op den Treek aangekomen was het spannend. Was er een schappelijke kampmeester die het akkoord vond dat we met een tent op een caravanplek zouden staan? Jawel… Toen ik met de invalidenparkeerkaart van Irma bij de kampmeester kwam was het helemaal geen punt, en kwamen we gauw overeen dat het allemaal in orde was. De vergeten hamer werd met de klomp van Irma gecompenseerd, en ze sloeg de haringen er vakkundig in.
Toen we geïnstalleerd waren gebeurde het te verwachten voorval: een oud lid kwam op me afgelopen en vroeg of ik al lang lid was. “Ja, al heel lang”, antwoordde ik. “O, dan kent u de regels, dus en zult u weten dat u de auto hier niet op de kampeerplaats mag zetten. Ook moet ik u er op wijzen dat u op een caravanplek staat.” Ik legde uit dat mijn kampeermaatje in een rolstoel zat (op dat moment stond Irma op…) en dat alles overlegd was met de kampmeester en zij toestemming had gegeven. De dame bond meteen in. Irma zuchtte eens diep. “Tsja… als je niets beters te doen hebt…” zei ze en haalde haar schouders op. Toen er een loslopende hond in zicht was, keek Irma meteen richting onze miepende buurvrouw en zei: ”Miep, hobby!”, wijzend op de regelovertreder. We waren het er over eens dat zij een verkeerd merk caravan had gekozen. Een Hobby had beter bij haar gepast…!
’s Middags zaten we gezellig te mutsen. Irma breide sokken en ik haakte aan een shawl voor Har die al jaren niet afkomt. Ook verschalkten we een harinkje die Irma had meegenomen. Rond vijven liet ik de honden uit en verwijderde twee teken van Tora. Hiko had niets.
We aten geen courgette, want door een overschot van de tuin kan Irma geen courgette meer zien! Ik had sla mee en Irma een zakje Bergensk fiskesuppe dat ik uit Noorwegen heb meegenomen. Het zakje was prima, en de soep smaakte lekker. De sla met paling komkommer en paprika was lekker fris in het warme weer. Wel weten we dat we de volgende keer een houten lepel voor de antiaanbaklaag van de nieuwe pannenset mee moeten nemen en ik was de theedoeken vergeten. Normaal hangen die in onze eigen auto aan een haakje. Gelukkig had Irma 1000-dingendoekjes bij de vleet meegenomen, en die konden heel goed dienen als theedoek.
Om acht uur kukelde Irma's mobiel. Ik moest naar de kampmeester voor het inschrijven. Irma had op haar nieuwe superdefancy-mobiel een mooi natuurlijk geluidje opgezocht voor het alarm en was daar dermate in geslaagd dat er twee honden met een schuine kop naar een kukelend technisch hoogstandje zaten te kijken...
’s Avonds kwamen er enkele luchtballonnen over, juist tegen zonsondergang wanneer Hiko toch al bang is dat de hemel op zijn hoofd valt. Hij gaf een mooie wolvenloei over het kampeerterrein, maar zijn staart hing en hij vond het eng. Ik praatte hem de auto in en kreeg hem uiteindelijk stil toen de ballon niet meer zichtbaar was (dat duurde even dankzij het zonnedakje…). Ook hielp het toen tante de achterklep dichtdeed. De auto was weer een veilig plekje.
’s Avonds na het rondje met de hondjes zat Irma gezellig te breien bij kaarslicht. We dronken nog een bakkie en gingen bijtijds ons bedje in. Geen van beiden hadden we proefgelegen en onze bedjes waren net niet hard genoeg opgeblazen. Niet zo handig dus… Het werd een onrustige nacht die we de volgende dag iets moesten bekopen…