Snorri is weg...

Mijn kleine grijze bange poes Snorri is hem afgelopen donderdagavond gesmeerd. Ze kwam nooit verder dan 3 tegels uit de voordeur. Het meest waarschijnlijke is dat ik met het laden van een bench in de auto haar heb buitengesloten en toen is ze aan de zwerf gegaan. Ben nu leeggejankt, twee slapeloze nachten verder en schuldgevoel onderdrukkend loop ik overdag en 's nachts met brokjes door de buurt te rammelen, en haar te roepen. Overal in de buurt hangt een A4tje met haar foto, en ze is niet te traceren. Het asiel, amivedi en huisdieren meldpunt utrecht zijn ingelicht over de vermissing.
Gesterkt voel ik me door de warme en lieve reacties van mensen die meeleven, zowel in de buurt al op het internet. Ben daar erg blij mee, en het geeft een prettig tegenwicht aan de arme Harry die totaal niet weet wat hij met een huilende Lisette aan moet, en moppert dat ik met dat gejank moet stoppen...

Je maakt wel wat mee op kattenzoektocht. 's Nachts krijg ik allemaal katten achter me aan die ook wel een brokje lusten, en vanmiddag liep ik langs een schapenwei en komt heel de kudde blatend op me afgehold. Wat een misverstand! Katten zijn vleeseters, schapen planteneters, dus de brokken niet uitwisselbaar. Het werd dus een "Sorry dames!", en een stukje voorbij de wei kon ik weer rammelen. De honden worden ook ingezet met hun betere oren en neus, maar ook dat heeft nog geen resultaat. Heb ook nog niemand horen praten over onverklaarbaar verdwenen stukken vlees dus ze kan nog overal zitten...

Haar draagmandje met gevulde voerbak staat naast de voordeur. Ik probeer moed te houden, Bea die specialist is op het gebied van zoekgeraakte dieren zei dat de meeste katten binnen 1 a 2 weken terug zijn. Daar hou ik me voorlopig maar aan vast...
Gelukkig gaat het met Hiko goed en heeft zijn lontje bijna weer de gebruikelijke lengte.