Snorri nu 5 dagen weg...

Wat een hulptroepen heb ik, en wat een zegen om er niet alleen voor te staan! Maandag ben ik voordat ik naar mijn werk ging de bouw opgeweest. Ik meldde dat ik me erg bewust was dat het niet handig was om als vrouw tegen bouwvakkers te zeggen dat haar poes kwijt was. Ik mocht toen onder vrolijke blikken mijn flyertje in de bouwkeet ophangen. Toen moest ik werken en Har heeft in de regen gelopen (hij heeft een grondige hekel aan zowel regen als lopen...) om Snorri te zoeken. Toen ik thuiskwam zag ik een verrekijkertje op tafel liggen... De schat!
Vanmiddag kreeg ik een telefoontje van een lieve buurtbewoonster die een herder heeft met een Hiko-karakter (alleen wat nerveuzer). We lopen altijd op dezelfde rustige tijden (om 6 uur ’s morgens, in plensregen en zo… Lekker rustig op straat! ) Ze is zeer begaan en al dagen aan het zoeken en nu had ze beet. Een klein blauw katje met groene ogen in een achtertuin. Via amivedi kregen we elkaar te pakken en zij bleef wachten bij de tuin tot we er waren. Ze heeft een eervolle vermelding verdiend wat zoeken betreft! Het poesje leek wel een kopietje van Snorri, maar was het nèt niet! Het feit dat ze de kat had opgespoord in een tuintje geeft wel haar zoekkwaliteiten aan!

Ook honden zijn geweldig! Dankzij hun speurneuzen hebben we een vermoedelijke verblijfplaats van Snorri op het oog. Het komt overeen met de bouwer die maandag belde en vertelde dat er veel katten op de bouw rondlopen. Hij had een iel en mogelijk grijs katje gezien die het terrein opging en ook weer aan de Stenen-kant (andere wijk met straten die eindigen op "steen") het bouwterrein verlaat.
Ze zit vermoedelijk achter een boerderij waar twee katten wonen ( en waar dus eten is). De tuin van de boerderij grenst aan het bouwterrein. Bij een sloot langs het bouwterrein (drinken genoeg) waar een buis de grond uitkomt wilde Hiko die buis inkruipen, en dat doettie anders nooit! Zijn kop propte hij er zo ver mogelijk in en snuiven dat hij deed! Toen ik hem er uit praatte deed hij een bewuste markering vlak bij, wat hij een stukje verder langs het hek herhaalde. Beide honden werkten een spoor uit en keken steeds het bouwterrein op. Ik roepen en roepen, maar er was nog veel omgevingsgeluid.
Ik ben een stuk geruster nu er een droog plekje voor haar is. Heb een plastic zakje met brokjes neergelegd bij de ingang van de buis. Zij speurt dat zo op en trekt dat open, haar kennende, maar wacht tot er niemand meer is. Ben benieuwd of het zakje vanavond weg is! Ik heb weer hoop!