Snorri is weer thuis!

Snorri is terug! Niet te geloven... We waren op vakantie gegaan naar Duitsland en net een dag weg toen ik werd gebeld door Amivedi dat er twee grijze katten uit Houten naar het asiel in Zeist waren gebracht. Eentje was zo boos en wild dat ze niet konden zien of het een kater of een poes was. De andere was mager en wel toegankelijk, maar had geen chip. Ik belde meteen Maaike, mijn collega, of ze wilde kijken met de chiplezer van de praktijk op het asiel of het Snorri misschien was, al leek het me weinig waarschijnlijk dat die boze van mij was. Maar ja... die andere magere... Even later belde Amivedi terug: ze had er bij het asiel op aangedrongen dat ze toch nog een keertje wilden kijken of er een chip inzat en het was Snorri! Natuurlijk wilde ik meteen het liefst naar haar toe, maar vond dit tegenover Harry erg lullig.
Ze is maar liefst 3 wijken verderop gevonden, en liep nog steeds buiten. Broodmager wekte ze medelijden op van een vrouw die daar woont die de dierenambulance gebeld had. Ik heb haar nog niet gesproken, wel ingesproken op haar voicemail maar niets teruggehoord.
Snorri woog slechts 1.9 kilo na een dag eten gehad te hebben. Het had geen week langer moeten duren, maar daar moet ik niet meer aan denken. Ze is er weer en daar ben ik intens gelukkig mee. Het is maar goed dat een kat negen levens heeft. Gelukkig waren die nog net niet allemaal op! Mijn collega Maaike wilde haar ophalen en vertroetelen zodat we niet terug hoefden te komen. Ik wist dat ze bij haar in goede handen was en ze heeft heel lief en goed voor Snorri gezorgd. Maaike voerde haar goed en kreeg haar weer van 1.9 naar 2.6 kilo. Snorri is nog steeds vrij mager, aan de diarree, haar oren en neusje zijn kaal en van leer, diepliggende ogen, maar met een enorme levenswil!
Aandoenlijk was het toen ze thuiskwam. Je zag bijna een last van haar afvallen. Je kunt duidelijk merken dat ze blij is weer terug te zijn. Ik heb een opstapje gemaakt zodat ze op Hiko's bench kan komen waar ze altijd graag zit. Ze eet gelukkig goed maar is nog zwak. Eerst mag ze lekker even lekker settelen thuis. De honden zijn heel voorzichtig met haar en hebben geen chiplezer nodig. Hun neus wist feilloos dat dit hun kat was! Snorri kreeg meteen een kwispel van Hiko. Ze hebben duidelijk door dat ze zwakker is en maken daar geen misbruik van, gelukkig!

Voorlopig eet ze heel goed blikvoer, maar de vis die ik bij de visboer had gehaald en brokjes laat ze grotendeels staan. Dit was vroeger ondenkbaar, veelvraat als ze was! Elke dag zie je haar ietsje meer zichzelf worden. Ze is superaanhankelijk en wil alle knuffels van de 5 weken dat ze weg was inhalen. Het liefst ligt ze de hele dag op schoot.
Nu de winter serieus is ingevallen zijn we extra dankbaar dat ze lekker binnenzit!

We zijn Maaike en Niek vreselijk dankbaar dat ze zo lief voor Snorri heeft gezorgd. We hopen dat haar organen geen blijvende schade hebben opgelopen, en zijn blij met ieder stapje vooruit.

Bedankt voor alle steun en lieve mailtjes. Je ziet het: het heeft geholpen!