Hondenschool? Geen hondenschool!

Na een rustige nacht (we hadden dienst, maar het enige slachtoffer was Tora met haar anaalklieren...) maakten we ons klaar voor een wandeling. Harry had vroege dienst en had de poezen al gevoerd, en hij belde me op. Gisteren had ik de zoeflijn van Tora niet meegenomen en hij kwam toch langs met de bus, dus had hij de riem meegenomen. Wat lief en attent! Dat loopt toch wel een stuk gemakkelijker dan met een korte lijn! Een stuk taart dat de praktijk voor de kerst had gehad bood ik hem aan, omdat we dat niet op zouden krijgen voordat hij te oud zou zijn. Har was op zijn beurt hier erg verguld mee.
In het park moest ik lachen om Hiko. Hij heeft al zo'n camouflagepakje met dit weer, maar nu zorgde hij er ook nog voor dat hij zichzelf vol sneeuw smeerde.
Even later belde ik Irma. Wilde ze vanmorgen nog even rustig aan doen, en zou ik in dat geval nog een uurtje wandelen of zouden we een bakkie doen? Het werd het laatste en toen ik Bij Irma kwam stond de thee al te trekken.
We konden meteen even bijkletsen en toen we naar de hondenschool gingen zette Irma een fraaie kerstmuts op.

Wie schetste onze verbazing dat toen we het veld opkwamen er er maar een klein clubje was? Het baasje van Dokter opperde nog dat ze misschien een parkwandeling deden en om kwart over elf gaf ik Tora even aan Irma. Het was tijd om even te overleggen wat we zouden doen. Van ons groepje waren er maar liefst vier, en nog twee andere honden van andere groepen.
Ik stelde voor als de anderen het leuk vonden om samen iets te doen, zodat we niet voor niets waren gekomen. Leuk was dat van ons groepje iedereen bleef en ik wierp me op als nood-juf. Ik was onvoorbereid, en met de kou was het nodig om te bewegen.
We begonnen met spelen afgewisseld met zit en af en volg. Daarna volgen met verschillende wendingen en ook wisselingen in looptempo.
Het was duidelijk dat de honden en de baasjes er zin in hadden.
Om nog iets extra's mee te geven geven aan mijn enthousiaste groep, gaf ik nog wat uitleg over enkele winterse ongemakken:

*Sneeuw eten
Laat je hond GEEN grote hoeveelheden sneeuw en/of ijs eten!! Dit kan diarree veroorzaken of bij grote rassen met een diepe borstkas zelfs een maagkanteling.

*Voetzolen
Sneeuw kan zich ophopen tot ijsballetjes tussen de zoolkussens van de hond. De ijsklonten duwen tegen de tenen van de hond en kunnen erg pijnlijk worden. Dit komt met name voor bij honden met een langere vacht tussen de tenen. Houd dus de haren tussen de zoolkussentjes kort zodat er geen sneeuw zich kan hechten aan de haren.
Als het toch mis gaat, trek dan niet aan de klontjes ijs. De haren worden automatisch meegetrokken, en in erge gevallen kan het vorkomen dat zelfs delen van de huid meegetrokken worden. Laat de ijsballen rustig ontdooien door de warmte van je handen of een handdoek gedrenkt in lauwwarm water.
Pekel kan de voetzooltjes enorm irriteren. De ene hond is er wat gevoeliger voor dan de andere. De kussentjes en de huid tussen de tenen kun je beschermen door de voeten in te smeren met vaseline of uierzalf voordat je naar buiten gaat. Spoel en droog de voeten goed af met lauw water na het uitlaten. Pekel vreet in in de voetzooltjes en het gevoel is vast vergelijkbaar met zout in een wondje bij mensen. Controleer regelmatig de voetzolen van je hond bij lange(re) wandelingen op een harde ondergrond. Houd ook de nagels kort, dit voorkomt afgescheurde nagels door het lopen op harde grond.

*Niet op het ijs!
Leer je hond te allen tijde dat hij niet op het ijs mag! De hond kan niet bepalen wanneer het ijs sterk genoeg is. Als hij op het ijs mag, zal hij er ook op gaan als het dooit, met het risico dat hij door het ijs zakt.

*(Spier-) blessures
Bij lopen op bevroren plassen of ijs zie je dat de poten geen grip hebben. De hond glijdt steeds weg en er kunnen vreemde houdingen ontstaan waarbij er hard aan de pezen en spieren getrokken wordt. Door deze onverwachte en rare belasting kunnen gemakkelijk spier- en peesblessures ontstaan. Ook heeft ijs vaak scherpe randen waaraan je hond zich kan verwonden.

Nu was het tijd voor beweging! Na even weer warmspelen deden we nog voor- en achterlangs volgen en bovenstaan door de baasjes. Ook tandjes kijken ging prima.
Het hierkomen werd geoefend en Hiko's acht meterlijn deed goede zaken bij een aantal flierefluiters die een paar keer een geweldige overwinning hadden behaald door er vandoor te gaan met het hierkomen.
Omdat ik de begroeting aan het begin was vergeten deden we het achteraf als afscheid, en de les werd afgesloten door een klein speelkwartier voor de socialen onder de honden.


Irma en ik gingen nog even naar het Noorderpark en deden daar een bakkie. Tora had er niet veel aan gehad, aan de hondenschool en dan kijken aan de kant. Het was toch leuk geweest om zo met zijn allen een ad hoc-les te doen! In onze klas zitten òf de die-hards (school gaat alleen niet door bij extreme weersomstandigheden) òf we zijn de sukkels die niet kijken wanneer de vakantie begint... Thuis aangekomen keek ik op de site van de hondenschool (ja, ja, mooi op tijd...) en daar stonden de data voor volgend jaar er al op, dus ik vrees dat we bij de laatstgenoemde categorie horen...
We deden in het Noorderpark nog een poging tot een mooie fotosessie met de honden, want het was prachtig licht. Ze waren echter baldadig met zijn tweeën, en alleen Hiko ging even mooi zitten. Jammer dat ik zijn gentle leader niet even had afgedaan, maar er was volk in de buurt en een loslopende herder, dus geen risico genomen!
We gingen nog even dollen met de honden en de kerstmuts van Irma en zetten de muts op Hiko's kop en Tora's staart. Daar waren ze het niet mee eens en de vredesgedachte van de kerst was ver weg toen ze de muts doodschudden...
Hiko was ook nog in de bocht: als macho zijnde moest hij zich laten gelden. Niets is lekkerder dan in de sneeuw voeten vegen nadat je hebt gepoept! Als er dan nog eentje mocht zijn die het ontgaan was dat hij was geweest, dan zou het diegene nu wel duidelijk onder de neus gewreven zijn! Stoere jongen, ferme knaap...

Irma ging nu verder, en ik liep nog een heerlijk stuk door het Noorderpark. Wat was het heerlijk weer, en wat een kadootje om daar eens lekker van te genieten!
Eevn later namen we de bus naar huis, waar Snorri zich heerlijk liet knuffelen en voeren.