Winterwonderland

Het is me wat vandaag… Het weeralarm van het KNMI heeft al een hoop stof doen opwaaien maar vandaag is er weer eentje, en wel terecht! Kijk maar wat we voor weerbericht hebben en de regio Utrecht:
“In vrijwel de hele regio Utrecht ligt het openbaar vervoer plat. Treinen en bussen rijden niet meer en ook de tram is vanaf 14.00 in de remise. Rijkswaterstaat en de ANWB raden automobilisten af om de weg op de gaan. Het KNMI heeft een weeralarm afgegeven.
Op veel snelwegen wordt langzaam gereden. De linkerrijstrook is meestal niet begaanbaar en op sommige wegen zijn sneeuwduinen ontstaan. Er zijn volgens de ANWB in heel Nederland al bijna honderd ongevallen gebeurd.
Connexxion heeft de dienst in heel Nederland neergelegd. Sommige stadsbussen in Utrecht reden zondagmorgen nog wel, maar gaan nu ook terug naar de garage. De tram Nieuwegein-Utrecht rijdt sinds 14.00 ook niet meer.” (bron RTV Utrecht)

Inderdaad… Ik kreeg van Har vanmorgen een telefoontje dat ik er rekening mee moest houden dat er geen streekbussen reden, maar hij reed als onderdeel van het GVU (weliswaar stapvoets) nog wel zijn rondjes op de bus in de stad, hoewel er van een tijdsschema natuurlijk geen sprake kon zijn! Ze geven er nu ook de brui aan, maar het zal nog wel even duren voordat hij thuis is.
Harry kent zijn meisje en wist dat ik met sneeuw met geen tien paarden binnen te houden ben! Natuurlijk ben ik niet op mijn achterhoofd gevallen en zeker met Hiko’s knie moet ik niet al te gekke dingen doen, dus ik had een rondje uitgestippeld waar geen bus aan te pas kwam.
Het is niet te geloven, maar de hele ronde ben ik slechts 4 honden tegengekomen. Zulk heerlijk weer en dan zo weinig volk op de been… Ik was niet eens zo vroeg, dus dat is ook geen excuus… En koud… ach, dat viel reuze mee! Met mijn skibroek (de dunne) en een thermoshirt, daar overheen een Dale-trui met windstopper en mijn regenjack om de fotocamera te beschermen had ik het warm, ondanks de wind.
Tora was net als eerder zo gek als een deur. Hiko moest het behoorlijk ontgelden, maar was zowaar een keertje echt duidelijk in plaats van veel te tolerant naar de klein rooie. Het was dan ook meteen afgelopen en gingen ze samen ruiken, zij aan zij lopen en dat soort dingen. Ze kunnen zo lief zijn!
Langs het kanaal was de wind van opzij en de sneeuw viel horizontaal. Toen we dichter bij huis kwamen, begon het serieus te sneeuwen. Ik liep te genieten door de sneeuw en kwam een negatief mens tegen die tegen mij begon te mopperen hoe vreselijk dit weer was. Helaas… ze had de verkeerde te pakken. Het “Ja, erg hè? Ik ben het ook zo zat!” wat ze zo graag wilde horen komt er bij mij niet uit! Wat maakte ze het zichzelf moeilijk… Je krijgt het hele pak sneeuw voor niets en in plaats van de zegeningen tellen dat we de mooie seizoenswisselingen hebben en daar met volle teugen van te genieten liep ze te mopperen… Ze doet maar, als ze mij er maar niet meer mee lastig valt!
Thuis aangekomen zat Snorri op de trap, en antwoordde keurig mijn roepen. Ze wil nog wel liever blik dan brok. Omdat Tora haar brokjes ontdekte, weet ik niet precies hoeveel Snorri gegeten heeft… Ze doet het echter weer een stukje beter dan gisteren, en het zal wel goed komen met haar, denk ik!
Beide katten keken sceptisch naar buiten. Nille durfde nog wel enigszins poolshoogte te nemen, maar Snor is nog steeds panisch bij een mogelijke toegang naar buiten. Functionele angst zullen we maar zeggen.

Hoe anders dan de stille ochtend was het vanmiddag… Hoewel er geen auto meer reed en er her en der gestrande auto’s in de wijk stonden was het nu wel druk met mensen en kinderen. Een paar prille pubers staken vuurwerk af, net toen ik Peter van de boerderij vertelde dat Snorri terecht was. Hij vroeg zich af of Hiek het koud had, maar de held stond van angst te trillen als een juffershondje… Het was laveren tussen sneeuwbalgooiende jeugd, pappa’s met kroost op een slee, rennende kindjes, huilende kindjes (gevallen), en heel veel lopende mensen. Onderweg begon het weer te sneeuwen en toen verdween iedereen weer naar binnen toe, behalve wij. Nu konden we weer lekker rustig doorlopen naar huis en kon Hiko zijn staart ook weer in de krul doen nu het geknal over was…
Harry kwam gelukkig ook ongedeerd thuis. Hij weet wel wat hij moet doen met dit weer op de weg,. Maar al die anderen die het niet weten… Fijn dat hij er weer was in ieder geval. Was opvallend rustig in de bus geweest vandaag. Wat een gekkenhuis! Leve de sneeuw!