Rondje Overeind in de sneeuw

Harry had vandaag andere plannen en zou de camera meenemen. Toen begon het vannacht weer te sneeuwen en tsja... dan gaat het kriebelen. Wandelkriebels, fotokriebels... kriebels alom dus!
Op weg naar zijn doel van vandaag zette Har mij met de camera af op een wandelplek en daar ging ik met de honden lekker in de sneeuw stappen. Dank je wel, Har!

Eerst liepen we een stukje langs het kanaal, waar de sneeuw alles met de mantel der liefde had bedekt. Bij het uitwijken voor een auto was het uitkijken geblazen, omdat de opgevroren plassen langs de weg ook niet meer herkenbaar waren door de sneeuw. Ook de honden gleden uit (Bambi, zeg maar...). De eendjes verkozen op tijd het koude kanaalwater boven een warme hondenbek (m/v) en dat was heel verstandig van ze. Wat restjes oud brood liet ik voor ze achter, want een beetje extra energie kunnen ze wel gebruiken. De honden waren zwaar beledigd dat de eendjes het brood wel mochten hebben en zij niet. Ze waren echt heel zielig vonden ze... (de honden dan).
Bij kasteel Heemstede (enkele jaren geleden afgebrand, toen weer helemaal opgebouwd en golfveld aangelegd) stond een bordje "te koop", dus als iemand nog een leuk optrekje zoekt... Je moet wel de "kantine van de golfclub" er bij runnen. Er zit een restaurant in, maar blijkbaar loopt dat niet lekker.
Vervolgens kregen we de afdeling 'Hollands glorie, potjandorie.' De waterlinie is aangelegd in een tijd dat strenge winters nog heel gewoon waren. De batterij aan de Overeindseweg lag er vredig bij en de rode luiken staken mooi af in de sneeuw. Bij het water moesten de aanwezige meerkoeten (die nog veel spannender zijn dan gewone eenden) het water in, want ze rennen dan zo leuk over het water. De honden worden daar altijd heel opgewonden van en zouden zelfs een nat pak overhebben voor een hapje meerkoet, al of niet met spatie: hapje meer koet...
Tora tekende mooie voetafdrukken in de sneeuw en keek niet naar het sluisje van de waterlinie, maar of er nog eendjes waren. Ze likte haar bek al af...
Hiko nam een hapje sneeuw en kreeg met onmiddellijke ingang de kolder in de kop. Hij dook in spelboogstand. Niet om met het gepeupel te spelen (pubertje Tora), maar om zijn allergie-jeukkin eens lekker in de verkoelende sneeuw te wrijven.
Tora keek eens of alles wel goed was met de Hiek. Dat hij er intens van genoot hoeft verder geen betoog, als je de foto's ziet, denk ik...
Met de bus reden we tot vlak bij huis en liepen het laatste stukje. Hiko sloft, wat in de sneeuw duidelijk te zien is... Juffrouw ijdeltuit spiegelde zich in een kantoorpand en thuis aangekomen na het eten was er een knuffel voordat ze in slaap vielen...

Foto's volgen over een paar dagen...