Hondenschool en Hilversumse hei

Wat een natte ochtend... Eerst gingen we met de bus naar Utrecht naar de hondenschool. Het regende zo dat ik de camera in de auto liet. Halverwege de les werd het droog. De cursisten waren intussen al zo nat dat het toch niets meer uitmaakte.
De juf had nog een heel leuk spelletje: ze had boterhamworst bij zich en verstopte dat op verschillende hoogtes tussen de schors van een boom. Op het commando "zoek!" mochten de honden één voor één zoeken, en daarna sloot je het af met "klaar!". De afsluiting is nodig om te voorkomen dat dit spel uitmondt in straatvreten.
Honden zijn geneigd om over de grond te zoeken, maar de geur van de worst bracht de honden al snel op het juiste en hoger gelegen spoor! Het was een leuk spel, en we houden hem er in. Bij droog weer zal ik foto's er van maken, dit houden jullie nog tegoed!
Bij het hier komen bouwde de juf er een hindernis in: een verstopt baasje. Waar loslopers hun baas wel eens kwijt zijn en routine hebben opgebouwd in het terugvinden had Tora hier een primeur. Toen ze mij niet zag draaide ze resoluut om en keerde terug naar Irma. Op zich een mooie reactie en zowel Irma als ik waren er blij mee. Tora is in ieder geval geen wegloper! Toen ik nog een keer riep vond Tora me wel en kwam keurig!

Na de hondenschool waren we nog steeds erg nat en besloten we om eerst een bakkie te doen bij Irma thuis. Hiko vond een kluif in de keuken en tot mijn grote vreugde ging hij er heerlijk op liggen kluiven. Tante had nog een onderonsje met Hiek en kluif en Tora werd me toch jaloers... Toen Irma Tora een speeltje aanbood draaide de hond zwaar beledigd haar kop weg. Het had echt even nodig om het weer goed te maken.
Tora heeft ook de neiging om Irma tot persoonlijk bezit te maken naar Hiko toe. Hiek is echter hoger in rang, dus dimmen we haar in waar nodig. Vandaag was het weer eens nodig. Irma had een onderonsje met Hiko en Tora gromde naar Hiko. Hiek gromde terug en Irma stuurde Tora naar haar plek waar ze heel beteuterd zat te kijken en steun zocht bij mij. Ik liet duidelijk merken dat ik die fratsen ook niet van haar pikte en Hiek mocht best een onderonsje met Irma hebben! Poeh... dat kwam aan! Heel timide moest ze daar even van bijkomen!
Het weer klaarde ietsje op en we besloten een waagstukje te doen. Het was zaterdag en vrij nat, dus een mooi moment om naar de Hilversumse hei te gaan. Het is een prachtig gebied, alleen wel losloopgebied voor honden. Veel mensen doen boodschappen en laten zich door grijze luchten ontmoedigen, dus: vooruit met de honden!
Gelukkig zijn ze bij de hei vrij duidelijk:
"Om problemen te voorkomen geldt nadrukkelijk de eis dat loslopende honden onder appèl dienen te staan. Struinende honden verstoren dieren als reeën en broedvogels, ze kunnen andere bezoekers tot last zijn en de grazers verontrusten."
Mensen kunnen niet lezen of willen niet lezen. Het woordje appèl dringt in ieder geval niet tot de gemiddelde hondenbezitter door. Na een paar voorbijgangers die problemen hadden met hun hond bij zich roepen hadden we (en met name ik...) het helemaal gehad met hondenbezittend 't Gooi.

Passant 1: "Is die muilkorf tegen poep eten?"
Lisette: "Nee, want als ze echt poep willen eten prakken ze de korf er toch in en hebben er veel napret van!"

Passant 2: "Wat doen ze dan, dat ik mijn hond bij me moet roepen?"
Irma: "Ze bijten honden"

Passant 3: "Ja, maar de honden MOGEN hier toch los?"
Irma: "Jawel, mits onder appèl!"

Het werd in ieder geval heel vervelend gevonden dat men door de mand viel dat ze hun hond niet onder appèl hadden en dat was natuurlijk onze schuld...
Gelukkig was het een stukje verderop rustiger en konden we ook even lekker wandelen. Een vrouw met border collie had het heel goed begrepen, zag me met aangelijnde honden, liet bordertje volgen en gaf vrij nadat ze ons ruim gepasseerd was. Gelukkig! Ze zijn er nog! Mensen die snappen hoe het moet!
Na een korter rondje dan de planning (is erg slopend als je zonder achteruitkijkspiegel en slechts twee ogen een hele hei met loslopers in de gaten moet houden) reden we naar Houten waar de boerenkoolstamp al klaarstond. Buitenlucht maakt hongerig, en de winterkost smaakte prima!

Nee, voorlopig geen losloopgebied meer voor mij! Ik heb het er helemaal mee gehad!