Het verhaal van Hubert Latham

Hubert Latham werd in Parijs als tweede kind geboren in een rijk protestants gezin . De familie van zijn Franse moeder waren bankiers, en zijn vader, Lionel Latham, was de zoon van een Engels koopman, avonturier en handelaar in indigo en andere grondstoffen die zich in 1829 in Le Havre had gevestigd. De drie kinderen groeide op binnen de protestantse kring van de high society en spraken vloeiend Frans, Duits en Engels.
Latham was getuige van een aantal vluchten van Wilbur Wright, die in 1905 pogingen deed om een vliegtuigorder binnen te halen van de Franse regering. Latham was gefascineerd door het vliegen en zocht een bedrijf dat hem kon opleiden tot piloot. Uiteindelijk werd het Antoinette, een bedrijf onder leiding van Jules Gastambide en Leon Levavasseur. Het bedrijf (vernoemd naar Gastambides dochter Antionette) was opgericht in 1906 om de Levasseurmotoren te bouwen en te verkopen. De gunstige verhouding tussen vermogen en gewicht van de motoren maakte hen aantrekkelijk voor andere vroege vliegtuigbouwers. In 1907 besloot het bedrijf om haar eigen vliegtuigen te bouwen . Na verschillende pogingen om een luchtwaardig model te ontwerpen, werd de eerste Antoinette eendekker uiteindelijk eind 1908 op de wereld gezet.
In het begin van 1909 zette Antoinette in samenwerking met het Franse leger een vliegschool op. De school had zelfs een soort eerste generatie vluchtsimulator, de Antoinette Trainer. Latham schreef zich in voor de school en bleek talent te hebben. Op 6 juni 1909 won Latham de Prix Ambroise Goupy prijs voor het vliegen van zes kilometer in een rechte lijn in 4 minuten en 13 seconden. Deze en andere vluchten overtuigden Levavasseur dat Latham zijn beste piloot was, en benoeming tot eerste testpiloot van het bedrijf volgde. Gebaseerd op de lengte van de vluchten die Latham maakte, raakte Levavasseur steeds meer er van overtuigd dat zijn Antoinette IV eendekker betrouwbaar genoeg was voor een continue vlucht van een klein uur. Ze konden dus proberen om het Kanaal over te vliegen. Er stond een prijs op van 1000 pond, uitgeloofd door de Daily mail.
Op 09 juli 1909 sloegen ze een kamp op bij Sangatte, iets ten westen van Calais aan de Franse kust van het Kanaal. Latham stelde de Daily Mail er officieel van op de hoogte dat hij van plan was om het Kanaal door de lucht over te steken. Echter pogingen om dit te doen werden door het slechte weer een aantal keren uitgesteld. Graaf Charles de Lambert, een Frans- Russische piloot meldde zich ook aan en sloeg zijn kamp op bij Wissant, ten westen van Sangatte. Eén van de twee in Frankrijk gebouwde Wright Flyers zouden hem over het Kanaal moeten brengen.
Op 19 juli vertrok Latham van Cap Blanc-Nez maar na slechts 13 km kreeg zijn Antoinette IV motorpech en moest Latham landen in het Kanaal. Het werd 's werelds eerste landing van een vliegtuig op de zee. De onbeschadigde romp van het toestel bleef drijven. Latham stak een sigaret op en wachtte tot hij gered werd. Het vliegtuig werd hersteld, de motor werd onderzocht en Levavasseur verklaarde later dat de ontstekingsfouten werd veroorzaakt door een verdwaald stukje draad in de motor. De berging van de eerste Latham Antoinette had ernstige schade aan het vliegtuig gegeven. Levavasseur zorgde dat een tweede vliegtuig verscheept werd vanuit de fabriek in Puteaux (een buitenwijk van Parijs) dat op 21 juli aankwam. Het was hun nieuwste model, de Antoinette VII, en nooit getest in de lucht , hoewel Latham één kans kreeg om een keer heel kort te vliegen, wachtend op beter weer voor de Kanaalvlucht.
Een dag later kwam Louis Blériot zijn kamp opzetten op 3 km. van Lathams kamp bij Les Baraques. Hij kondigde aan om mee te dingen naar de prijs in zijn Bleriot XI eendekker. De deelnemers moesten wachten op beter weer. De Lambert beschadigde een van zijn Flyers in een testvlucht kort nadat Bleriot was aangekomen en besloot zich terug te trekken uit de competitie.
Rond 3 uur ’s morgens op 25-07-1909 zag Bleriot 's team dat het weer opklaarde. Ze wekten hem onmiddellijk, zetten het vliegtuig klaar, en wachtten vol spanning of de omstandigheden om te vliegen goed bleven tot het licht werd.
Levavasseur en de rest van Lathams team sliepen uitstekend die nacht, en waren zich niet bewust van hun gemiste kans. Juist die ochtend vertrok Blériot om 4.41 uur om de eerste succesvolle oversteek van het Engels Kanaal per vliegtuig te maken.
Harry Harper, de verslaggever van de Daily Mail die op het evenement was gezet, schreef dat Levavasseur net op tijd wakker was om Bleriot 's vliegtuig de Franse kust te zien verlaten. Hij ging vliegensvlug Latham en zijn bemanning wekken en keken of het mogelijk zou kunnen zijn om Bleriot in te halen, voor het geval hij er niet in zou slagen om de Engelse kust te bereiken. Tegen de tijd dat Latham 's eendekker klaar voor vertrek was op de kliffen van Cap Blanc-Nez was de wind stormachtig geworden en vielen slagregens. Iedere poging om nu te vertrekken zou niets minder dan zelfmoord zijn.
Twee dagen later, op 27 juli, ondernam Latham een tweede poging om het Kanaal over te steken. Hij was nog enkele minuten verwijderd van Dover toen het uitvallen van de motor hem weer dwong in zee te landen. Deze keer had hij geen controle over de hoek van de landing zoals bij zijn eerste poging. Het toestel raakte ernstig beschadigd en Latham had snijwonden op zijn voorhoofd. Hoewel er geen oorzaak van uitvallen van de motor tijdens deze tweede poging werd gevonden, waren er twee mogelijkheden:
1) Het innovatieve brandstof -injectie systeem werd verstopt als gevolg van ongefilterde brandstof.
2)Volgens Gabriel Voisin werd de Antoinette V -8 motor na vluchten van meer dan 15 minuten minder krachtig. Dit probleem zou ook Lathams eerste val in zee hebben veroorzaakt.
Latham wilde nog een derde poging te wagen, maar de directie van het Antoinette bedrijf vond het nu welletjes. Het project had al een hoop geld en twee vliegmachines gekost, de prijs van de Dialy Mail was langs hun neus voorbij gegaan en met de vliegweekl van Reims in het vooruitzicht waren ze niet genegen om het risico te nemen van een derde poging. Van 1909 tot 1911 vloog Latham in heel Europa en de Verenigde Staten, behaalde records en won verschillende prijzen waaronder het hoogterecord tijdens de vliegweek van Reims in augustus 1909 waar hij tot een hoogte van 155 meter komt. Zijn prestaties leverden hem roem op aan beide kanten van de Atlantische Oceaan, en hij maakte zo goede reclame voor de Antoinettes..
Eind december 1911 verliet Latham Frankrijk voor een expeditie naar Frans Congo. De Fransen wilden controle te houden over dit deel van Afrika. Ze wilden een aantal van vliegvelden in het noorden van Congo bouwen en Latham zou gevraagd kunnen zijn om een beoordeling van de omstandigheden in die regio door het Franse Koloniale Ministerie. Dit zou zijn laatste reis worden. De officiële melding van zijn dood was dat hij zou zijn verscheurd door een gewonde buffel. Latham was echter een ervaren en deskundig jager van vrij wild. Een anoniem krantenartikel uit 1914 meldde dat de adjudant - commandant van het Franse koloniale leger die zijn lichaam na zijn dood had gevonden, had vastgesteld dat Latham een flinke hoofdwond had. Er waren geen tekens op of rond het lichaam van Latham die konden duiden op een aanval van razende buffels. Volgens de schrijver van het artikel beweerde de commandant (zich baserend op de fysieke verwonding en de tegenstrijdige rapporten van de kruiers tijdens het verhoor) dat de mogelijkheid er was dat Latham was vermoord door een of meer van zijn dragers. Bewijzen hiervoor zijn nooit geleverd. In Lathams dagboek van zijn laatste weken in de bush beschrijft hij dat hij een onbehaaglijk gevoel heeft over het gebrek aan discipline in zijn team van dragers en uit hij zijn angst en bezorgdheid over onenigheid en geweld dat in dit militair bestuurd gebied lijkt te heersen. Het officiële onderzoek naar de dood van Latham heeft deze informatie niet meegewogen en doet de doodsoorzaak af met “een tragisch ongeluk tijdens de jacht”.