Hallo Noorwegen!
Door: Lisette
Blijf op de hoogte en volg Lisette
25 Augustus 2006 | Noorwegen, Evje
De dag begon met stralend weer in Denemarken, alleen nog wat vochtig. Vlak bij de camping is een groot rododendronpark en daar kon je prachtig met de honden lopen. Het was zo goed als windstil, en dat kwam Harry prima uit. Als kind was hij in een storm een keer flink zeeziek geweest en hij was deze reis begonnen met primatour-pillen tegen zeeziekte op zak, “voor je kennie weten”. Op internet vond ik nog de volgende tips:
Voorzorgsmaatregelen tegen zeeziekte:
Zorg dat je vlak voor afvaart gezond en stevig gegeten hebt. Weinig beleg, geen vette worst, weinig of geen boter, niet te zout. Goed kauwen en het je goed laten smaken. Geen alcohol. Zorg dat je lekker warm en droog gekleed bent, dat je lekker uitgeslapen bent en dat je er zin in hebt.
Verzet je niet tegen de bewegingen van de boot, ga er in mee. Voel bewust wat het schip en je lijf doen en geniet daarvan. Blijf zoveel mogelijk bovendeks, blijf om je heen kijken, tuur over de horizon. Je evenwichtsorgaan kan het zien van de horizon gebruiken om beter te 'snappen' wat er allemaal gebeurt.
Blijf bezig aan boord: tonnen zoeken aan de horizon, aan het roer staan, een zeil opdoeken, etc. Zoek dingen waar je ook met je hoofd bij moet zijn als afleiding. Je wordt nergens zo lusteloos van als van niksdoen. Als je niets kunt doen, gaan dan liggen en slapen.
Wees alert op de kenmerken, maar ga ze niet zoeken.
Neem af en toe iets vetloos te knabbelen: biscuitje, mandarijn, zoute stengels. Geen drop of chips! Kauw goed.
Zorg dat je zo min mogelijk eventuele uitlaatgassen of dieseldamp ruikt. Ga niet zitten lezen of puzzelen of zo.
Het schijnt dat veel gember(poeder) door de maaltijd goed werkt tegen zeeziekte.
Op zout water krijg je snel veel zout binnen, bijvoorbeeld via je lippen of vingers. Probeer te voorkomen dat je lijf onnodig belast wordt met zout.
Harry las ze door, schoot in de lach bij de regel die vrij vertaald: “kots nooit tegen de wind in” luidde en trok de volgende conclusie: “Ik moet dus goed eten. Nou, dat lijkt me geen probleem!” Na maanden van lijnen nam hij dit advies ter harte, wetende dat “goed eten, dat kan ik”! Dus: voor we aan boord gingen deden we nog even inkopen bij een Deense supermarkt.
Het brood zag er zo uit dat mijn vader zou zeggen: “Het was niet duidelijk waar het plastic begon en waar het ophield”, en ook de groenten zagen er wat sneu uit, behalve de uien en tomaten die we dus maar meenamen. Daarna vonden we nog een bageri, zoals de Denen een bakker noemen en met een zak rundstykker (broodjes) verlieten we de winkel.
In Hirtshals bij de boot kregen we een stuk papier voor onderaan de achteruitkijkspiegel te hangen met het silhouet van een Duitse herder er op als teken dat er een hond in de auto zat.
Aan boord moesten de honden in de auto blijven. Helemaal lekker voelde ik me er niet bij, en negen jaar geleden hadden we onze chow Bjørn naar het dek gesmokkeld wat toen prima ging. Nu zag ik niet zitten om Kaat 20 trappen op te dragen naar het dek (20 kilo hond, en dus een echte sjouw sjouw op de trap)en Hiko moffel je niet zo gauw weg… Dus we waren braaf en hielden ons aan de regels.
Gewapend met ons rugzakje met koffie, vruchtensap, de broodjes en beleg klommen we naar het dek waar Harry meteen de reddingsvest-opbergbakken inspecteerde. Ze waren met een tie-ribje vergrendeld en daar werd hij wat onrustig van. Toen ik zei dat we die wel met ons keukenmes doorkregen was het goed.
De weergoden waren Harry goed gezind, want de zee was zo mak als een lammetje. Niettemin moest dat advies: “je moet goed eten” wel opgevolgd worden, natuurlijk! Op de boot hadden we allebei nog iets te doen: in de tax free wilde ik Noorse chocolade kopen: zo lekker en hier een stuk goedkoper. Niet zo gezond natuurlijk, maar wel erg lekker…
Nadat ik tevreden met een Kvikk lunsj en een firkløver naar boven kwam ging Harry kijken of hij iets tegen de regen kon krijgen.
Hij was er in Denemarken achter gekomen dat hij zijn regenjas was vergeten. Even hebben we nog een spelletje gedaan om op te noemen wat minder erg was om te vergeten, maar uiteindelijk bleek dat bij bestemming Noorwegen dit wel een heel vervelend iets was.
Even later kwam hij met een tevreden bekkie terug met in zijn hand een paraplu, opgevouwen met een mooi donkerblauw hoesje er omheen. Hij was nog in de aanbieding ook, dus dat kwam mooi uit! Tot nu toe zag het er heel beschaafd uit, maar toen ik het hoesje er af haalde kwam de echte plu pas tevoorschijn…
Taddaddaddaaaaaa! ROOD GROEN BLAUW WIT HOERAAAA! Maar goed dat hij zijn zonnebril niet was vergeten, zullen we maar zeggen… In ieder geval kon hij bij niet al te harde wind droog blijven en het weer bij regen is meestal erg grijs dus ach… Het doel heiligt de middelen, nietwaar?
Langzaam maar zeker begonnen de contouren van de Noorse kust zichtbaar te worden aan de horizon. De rotseilanden bij Kristiansand waren een mooie entree van het land.
Het wellicht grootste project moest nu beginnen: de honden moesten het land in. Toen we de boot afreden met het papiertje met de Duitse herder duidelijk zichtbaar werden we langs de file geleid van de mensen die niets aan te geven hadden. Het volgende hadden we al gedaan voordat we naar Noorwegen gingen:
Vanaf 02-03-2006 : Voor alle EU-landen (m.u.v. Zweden, UK en Ierland) geldt het volgende:
- Het dier moet in het bezit zijn van een blauw Europees paspoort. Hierin dient de naam van de eigenaar opgenomen te zijn en een beschrijving van het dier.
- Het dier moet een microchip of oormerk hebben.
- In het paspoort dient een inentingsbewijs tegen rabiës opgenomen te zijn, samen met inlichtingen dat de bloedtest een goedgekeurde waarde heeft. De bloedtest moet op z’n vroegst 120 dagen na de rabiësvaccinatie worden afgenomen, en op z’n laatst de dag dat de vaccinatie verloopt. Het bloed moet door een erkend laboratorium onderzocht worden. De bloedtest hoeft maar één keer te worden uitgevoerd maar dan moet de hond of kat wel elke keer binnen de aan de vaccinatie verbonden geldigheidstermijn worden ingeënt tegen rabiës.
- Verder dient het dier in de loop van 10 dagen voor vertrek een behandeling tegen lintworm te krijgen. Indien het verblijf in Noorwegen langer duurt dan zeven dagen, dient de behandeling in dit land herhaald te worden. Beide behandelingen dienen door een dierenarts te worden uitgevoerd en bijgeschreven in het paspoort.
Als je van de boot af komt zijn er 2 rijen: eentje voor mensen die niets aan te geven hebben bij de douane (meestal een enrome rij) en eentje van mensen die niets aan te geven hebben (geen rij). Wij hadden iets aan te geven en wel 2 honden. We reden naar een douanehokje met een vrouw die een blik wierp op het entingsboekje en ze zei dat het prima was. Nee, de papieren van de mensen hoefde ze niet te zien. (achteraf bleek dat de Noren het Schengenverdrag hebben ondertekend).
Fluitend reden we door en waren zo een stuk sneller in het land dan al die mensen in de file die niks aan te geven hadden! Kortom: van tevoren is het een hoop gedoe, maar eenmaal ter plekke was het een fluitje van een cent.
Daar waren we dan, in Noorwegen met droog weer en een prachtige paraplu. Het was meteen zo anders dan Denemarken door de rotseilandjes en de houten huisjes in allerlei kleuren.
Noorwegen is een land met een oppervlakte van 385 639 vierkante kilometer en ongeveer 4,5 miljoen inwoners; het is daarmee het dunst bevolkte land van Europa.
De meeste Noren wonen bovendien in het zuidelijke deel van Noorwegen. Liefhebbers van stilte en ongerepte natuur kunnen hun hart ophalen in het land.
De Noren hebben een lange traditie van gelijkheid en overleg; het "poldermodel" was in Noorwegen al uitgevonden voordat het in Nederland populair werd.
Maar Noorwegen is ook wat eigenzinnig. Het duurde tot na de Tweede Wereldoorlog voordat het land zijn traditionele politiek van neutraliteit opgaf (Noorwegen was een van de initiatiefnemers tot de oprichting van de Verenigde Naties en trad in 1949 toe tot de NAVO), en nog steeds wijst een meerderheid van de Noren toetreding tot de EU af. Overigens heeft het land wel een intensieve samenwerking met de rest van Europa.
Ik had op internet een camping voor de eerste nacht gevonden: Kilefjorden camping. Niettemin probeerden we in het wild nog een plekje te vinden en we bogen af van weg 9 naar Evje richting Setesdalbanen. We volgden de rivier de Otra en kwamen een stuwdam met energiecentrale tegen bij Nomeland.
We zagen al snel dat het in de dichte bossen niet gemakkelijk zou worden om een plekje te vinden waar zowel de auto als de tent kon staan. Er was veel moerasachtig gebied en waar het wel mogelijk was bleek het een tuin van iemand te zijn! Tsja… dat kun je nou ook weer niet maken om daar je tentje op te zetten!
Die rotsen zijn prachtig, maar je krijgt er geen tentharing in! Kortom: we reden door naar de camping en vonden daar een plekje om te overnachten. Over de rotsen was vette klei gestort en de tent kon daar prima verankerd worden!
Ik wilde ons aanmelden, maar het was al gesloten. We reden de wei op en vonden een plekje voor onze tent, zetten hem op en ruimden hem in.
Toen was het tijd om een potje te koken. Echt honger hadden we niet na al het eten op de boot. We hebben worstjes opgewarmd, daar brood en sla bij gegeten en het was goed zo.
Daarna met de honden langs de Kilefjorden gelopen. Prachtig om de spiegeling van de omringende bergen in het water te zien!
Voorzorgsmaatregelen tegen zeeziekte:
Zorg dat je vlak voor afvaart gezond en stevig gegeten hebt. Weinig beleg, geen vette worst, weinig of geen boter, niet te zout. Goed kauwen en het je goed laten smaken. Geen alcohol. Zorg dat je lekker warm en droog gekleed bent, dat je lekker uitgeslapen bent en dat je er zin in hebt.
Verzet je niet tegen de bewegingen van de boot, ga er in mee. Voel bewust wat het schip en je lijf doen en geniet daarvan. Blijf zoveel mogelijk bovendeks, blijf om je heen kijken, tuur over de horizon. Je evenwichtsorgaan kan het zien van de horizon gebruiken om beter te 'snappen' wat er allemaal gebeurt.
Blijf bezig aan boord: tonnen zoeken aan de horizon, aan het roer staan, een zeil opdoeken, etc. Zoek dingen waar je ook met je hoofd bij moet zijn als afleiding. Je wordt nergens zo lusteloos van als van niksdoen. Als je niets kunt doen, gaan dan liggen en slapen.
Wees alert op de kenmerken, maar ga ze niet zoeken.
Neem af en toe iets vetloos te knabbelen: biscuitje, mandarijn, zoute stengels. Geen drop of chips! Kauw goed.
Zorg dat je zo min mogelijk eventuele uitlaatgassen of dieseldamp ruikt. Ga niet zitten lezen of puzzelen of zo.
Het schijnt dat veel gember(poeder) door de maaltijd goed werkt tegen zeeziekte.
Op zout water krijg je snel veel zout binnen, bijvoorbeeld via je lippen of vingers. Probeer te voorkomen dat je lijf onnodig belast wordt met zout.
Harry las ze door, schoot in de lach bij de regel die vrij vertaald: “kots nooit tegen de wind in” luidde en trok de volgende conclusie: “Ik moet dus goed eten. Nou, dat lijkt me geen probleem!” Na maanden van lijnen nam hij dit advies ter harte, wetende dat “goed eten, dat kan ik”! Dus: voor we aan boord gingen deden we nog even inkopen bij een Deense supermarkt.
Het brood zag er zo uit dat mijn vader zou zeggen: “Het was niet duidelijk waar het plastic begon en waar het ophield”, en ook de groenten zagen er wat sneu uit, behalve de uien en tomaten die we dus maar meenamen. Daarna vonden we nog een bageri, zoals de Denen een bakker noemen en met een zak rundstykker (broodjes) verlieten we de winkel.
In Hirtshals bij de boot kregen we een stuk papier voor onderaan de achteruitkijkspiegel te hangen met het silhouet van een Duitse herder er op als teken dat er een hond in de auto zat.
Aan boord moesten de honden in de auto blijven. Helemaal lekker voelde ik me er niet bij, en negen jaar geleden hadden we onze chow Bjørn naar het dek gesmokkeld wat toen prima ging. Nu zag ik niet zitten om Kaat 20 trappen op te dragen naar het dek (20 kilo hond, en dus een echte sjouw sjouw op de trap)en Hiko moffel je niet zo gauw weg… Dus we waren braaf en hielden ons aan de regels.
Gewapend met ons rugzakje met koffie, vruchtensap, de broodjes en beleg klommen we naar het dek waar Harry meteen de reddingsvest-opbergbakken inspecteerde. Ze waren met een tie-ribje vergrendeld en daar werd hij wat onrustig van. Toen ik zei dat we die wel met ons keukenmes doorkregen was het goed.
De weergoden waren Harry goed gezind, want de zee was zo mak als een lammetje. Niettemin moest dat advies: “je moet goed eten” wel opgevolgd worden, natuurlijk! Op de boot hadden we allebei nog iets te doen: in de tax free wilde ik Noorse chocolade kopen: zo lekker en hier een stuk goedkoper. Niet zo gezond natuurlijk, maar wel erg lekker…
Nadat ik tevreden met een Kvikk lunsj en een firkløver naar boven kwam ging Harry kijken of hij iets tegen de regen kon krijgen.
Hij was er in Denemarken achter gekomen dat hij zijn regenjas was vergeten. Even hebben we nog een spelletje gedaan om op te noemen wat minder erg was om te vergeten, maar uiteindelijk bleek dat bij bestemming Noorwegen dit wel een heel vervelend iets was.
Even later kwam hij met een tevreden bekkie terug met in zijn hand een paraplu, opgevouwen met een mooi donkerblauw hoesje er omheen. Hij was nog in de aanbieding ook, dus dat kwam mooi uit! Tot nu toe zag het er heel beschaafd uit, maar toen ik het hoesje er af haalde kwam de echte plu pas tevoorschijn…
Taddaddaddaaaaaa! ROOD GROEN BLAUW WIT HOERAAAA! Maar goed dat hij zijn zonnebril niet was vergeten, zullen we maar zeggen… In ieder geval kon hij bij niet al te harde wind droog blijven en het weer bij regen is meestal erg grijs dus ach… Het doel heiligt de middelen, nietwaar?
Langzaam maar zeker begonnen de contouren van de Noorse kust zichtbaar te worden aan de horizon. De rotseilanden bij Kristiansand waren een mooie entree van het land.
Het wellicht grootste project moest nu beginnen: de honden moesten het land in. Toen we de boot afreden met het papiertje met de Duitse herder duidelijk zichtbaar werden we langs de file geleid van de mensen die niets aan te geven hadden. Het volgende hadden we al gedaan voordat we naar Noorwegen gingen:
Vanaf 02-03-2006 : Voor alle EU-landen (m.u.v. Zweden, UK en Ierland) geldt het volgende:
- Het dier moet in het bezit zijn van een blauw Europees paspoort. Hierin dient de naam van de eigenaar opgenomen te zijn en een beschrijving van het dier.
- Het dier moet een microchip of oormerk hebben.
- In het paspoort dient een inentingsbewijs tegen rabiës opgenomen te zijn, samen met inlichtingen dat de bloedtest een goedgekeurde waarde heeft. De bloedtest moet op z’n vroegst 120 dagen na de rabiësvaccinatie worden afgenomen, en op z’n laatst de dag dat de vaccinatie verloopt. Het bloed moet door een erkend laboratorium onderzocht worden. De bloedtest hoeft maar één keer te worden uitgevoerd maar dan moet de hond of kat wel elke keer binnen de aan de vaccinatie verbonden geldigheidstermijn worden ingeënt tegen rabiës.
- Verder dient het dier in de loop van 10 dagen voor vertrek een behandeling tegen lintworm te krijgen. Indien het verblijf in Noorwegen langer duurt dan zeven dagen, dient de behandeling in dit land herhaald te worden. Beide behandelingen dienen door een dierenarts te worden uitgevoerd en bijgeschreven in het paspoort.
Als je van de boot af komt zijn er 2 rijen: eentje voor mensen die niets aan te geven hebben bij de douane (meestal een enrome rij) en eentje van mensen die niets aan te geven hebben (geen rij). Wij hadden iets aan te geven en wel 2 honden. We reden naar een douanehokje met een vrouw die een blik wierp op het entingsboekje en ze zei dat het prima was. Nee, de papieren van de mensen hoefde ze niet te zien. (achteraf bleek dat de Noren het Schengenverdrag hebben ondertekend).
Fluitend reden we door en waren zo een stuk sneller in het land dan al die mensen in de file die niks aan te geven hadden! Kortom: van tevoren is het een hoop gedoe, maar eenmaal ter plekke was het een fluitje van een cent.
Daar waren we dan, in Noorwegen met droog weer en een prachtige paraplu. Het was meteen zo anders dan Denemarken door de rotseilandjes en de houten huisjes in allerlei kleuren.
Noorwegen is een land met een oppervlakte van 385 639 vierkante kilometer en ongeveer 4,5 miljoen inwoners; het is daarmee het dunst bevolkte land van Europa.
De meeste Noren wonen bovendien in het zuidelijke deel van Noorwegen. Liefhebbers van stilte en ongerepte natuur kunnen hun hart ophalen in het land.
De Noren hebben een lange traditie van gelijkheid en overleg; het "poldermodel" was in Noorwegen al uitgevonden voordat het in Nederland populair werd.
Maar Noorwegen is ook wat eigenzinnig. Het duurde tot na de Tweede Wereldoorlog voordat het land zijn traditionele politiek van neutraliteit opgaf (Noorwegen was een van de initiatiefnemers tot de oprichting van de Verenigde Naties en trad in 1949 toe tot de NAVO), en nog steeds wijst een meerderheid van de Noren toetreding tot de EU af. Overigens heeft het land wel een intensieve samenwerking met de rest van Europa.
Ik had op internet een camping voor de eerste nacht gevonden: Kilefjorden camping. Niettemin probeerden we in het wild nog een plekje te vinden en we bogen af van weg 9 naar Evje richting Setesdalbanen. We volgden de rivier de Otra en kwamen een stuwdam met energiecentrale tegen bij Nomeland.
We zagen al snel dat het in de dichte bossen niet gemakkelijk zou worden om een plekje te vinden waar zowel de auto als de tent kon staan. Er was veel moerasachtig gebied en waar het wel mogelijk was bleek het een tuin van iemand te zijn! Tsja… dat kun je nou ook weer niet maken om daar je tentje op te zetten!
Die rotsen zijn prachtig, maar je krijgt er geen tentharing in! Kortom: we reden door naar de camping en vonden daar een plekje om te overnachten. Over de rotsen was vette klei gestort en de tent kon daar prima verankerd worden!
Ik wilde ons aanmelden, maar het was al gesloten. We reden de wei op en vonden een plekje voor onze tent, zetten hem op en ruimden hem in.
Toen was het tijd om een potje te koken. Echt honger hadden we niet na al het eten op de boot. We hebben worstjes opgewarmd, daar brood en sla bij gegeten en het was goed zo.
Daarna met de honden langs de Kilefjorden gelopen. Prachtig om de spiegeling van de omringende bergen in het water te zien!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
