Druk en onverwachte aanrijding van Singa

Het was me het weekje wel... Vier dagen werken, een nachtdienst, een avontuur op het spoor en nu mee om de keuken uitzoeken voor Bas (Harry's zoon) zijn nieuwe appartement. Leuke klus, maar met gesloopt lijf een klus inderdaad!
Hij had het helemaal voor elkaar: een grijze keuken in handige vormgeving. Toch... het leek zo saai dat ik aan het plaatselijke crematorium moest denken. Met een lichtere tint grijs voor de randjes en achterwandjes en 2 matglazen deuren werd het al wat speelser. Een houtstructuur op het aanrechtblad maakte het warmer en 2 speelse plankjes maakte het compleet. We waren allemaal voldaan.
Toen was het boodschappentijd en hondenuitlaattijd, en daarna zegen Harry en ik neer op de bank. We waren allebei doodop. Een pizza (lekker makkelijk) lag te ontdooien op het aanrecht en toen ging de telefoon. Edith belde dat haar poes Singa was aangereden. Nu is het mede mijn schuld dat Singa bij haar woont. Ze was ruim een jaar geleden gebracht in een konijnenhok met 10 andere kittens en een moederpoes. Ze waren gevonden onder een viaduct en met zijn allen op de praktijk gebracht. Edith haar vorige kat was verdwenen en daar hoorden we niets meer van. Heel gedecideerd koos ze het schildpadpoesje uit de elf kleintjes.
Edith was (begrijpelijk) totaal van slag, dacht toen de dierenarts belde dat haar vermiste kat terecht was en haar wereld stortte in toen het Singa bleek te zijn. We pakten een bench en vlogen het huis uit naar de auto Daar belde ik Ed (de dierenarts) op om te vragen wat er eigenlijk aan de hand was. Ze was gebracht door de dierenambulance en kon niet lopen met haar achterhand. Ze leek zelfs verlamd, maar hij ging een foto maken en liet van zich horen zodra hij meer wist.
Ik liet Har terugrijden naar huis om de honden te halen. Wie weet hoe lang alles nog zou duren. De achterdeur was nog open dus die draaide ik nog op slot, maar nooit meer er aan gedacht om de pizza goed op te ruimen...
Bij Edith hebben we haar eerst getroost en toen Ed de foto had gemaakt hebben we de arme poes meteen opgehaald. Ed was lief voor Edith, die heel bleek wegtrok toen ik Singa aaide. Het bekken was aan gort, de blaas intact, maar de tijd zou leren wat verder stuk was. Ze had in ieder geval een pijnstiller gehad. Als ze wilde kon ze door naar de Uithof, maar dat zou wel heel wat gaan kosten.
Via via kreeg ik het telefoonnummer van een poezenorthopeed in Hilversum en overlegde met hem. Hij adviseerde om de nacht af te wachten en morgen rond 12 uur te bellen.
Ondertussen was Singa helemaal geinstalleerd in de kooi en het zag er niet naar uit dat ze ondragelijk aan het lijden was. We wensten welterusten en gingen weer naar huis.
Thuis wachtte ons een verrassing: de pizza was gevonden door onze superrover Snorri. Ik was vergeten de deur naar de huiskamer dicht te doen en zodoende had onze kleinste vrije toegang tot de pizza met salami. Vakkundig had ze het plastic er af getrokken en was ze de salami te lijf gegaan. Niet dat dat genoeg was... Ook de kaas en tomatenpulp moest op. Als je een keertje zo'n kans krijgt moet je hem ook benutten, nietwaar? De keuken zag er niet uit... Het was onze eigen schuld, ik haalde mijn schouders op en schoot in de lach!