Singa naar de orthopeed

Ik zat in dubio. Kon ik een rondje met de hondjes lopen, of zou Edith bellen? Ik durfde haar niet te bellen want als ze überhaupt al geslapen had, was ze zeker laat in slaap gevallen.
Toch maar een rondje kanaal met de jongens. Dan hadden ze in ieder geval een stuk gelopen.
Ze zijn begonnen met de aanleg van een geasfalteerd fietspad langs het kanaal. Nog even en dan is het gedaan met de rust daar, vrees ik... De onderlaag ligt er nu al en we moesten uitkijken voor scherven die er hier en daar verspreid lagen.
Een stukje verder was er in het gras een sleuf gegraven waar het fietspad moet gaan komen. Tora kreeg de kolder in de kop en ging allemaal rare sprongen maken in de zandhopen aan de kant van het toekomstige fietspad.
De grootste pret had ze echter toen we weer de bebouwde kom in waren gelopen van Houten. In een tuin stond zo'n boerderijsproeier die ook gewassen op het land nat houdt. Hier was het een overbezorgde eigenaar van een gazonnetje die de sproeier had aangezet, maar hij stond op gemeentegrond, dus openbaar terrein! Tora ging er nieuwsgierig heen, liet de oren zakken tot de in-bad-stand (kwart voor 3!) en maakte er een spelletje van!
Weer thuis belde Edith op, en gingen we om half 11 er heen. Singa lag er attent bij, maar had nog niet geplast. Voor de zekerheid was ze nuchter gehouden, want als de chirurg wilde opereren zou dat beter zijn. Ik tilde haar op en liet haar plassen. Gelukkig, dat luchtte zeker op! Het was bloederig, maar dat is begrijpelijk na zo'n klap die ze had gehad.
Ik belde de specialist en om half 3 konden we bij hem terecht. Hij hield haar meteen en gaf een goede prognose. Gelukkig! Een pak van zowel Ediths als van mijn hart!
Nu moet ze nog gaan eten en dan mag ze naar huis!