Woeah, we gaan naar het Enge bos!

Het kostte wat moeite, maar nadat ik me beried had getoond om de belastingpapieren in te vullen vanmorgen streek Har zijn hand over zijn hart en gingen we naar het Enge bos. Het enge bos ligt bij het Soester hoogt, dat met zijn 51 m. boven NAP de “berg” is waar Soesterberg zijn naam aan verdient. Het ligt iets ten noorden van Soesterberg tussen landgoed de Paltz en vliegbasis Soesterberg.
Dit gebied staat bekend om zijn grafheuvels uit de tijd van de Klokbekercultuur (ongeveer 2700 tot 2100 voor Christus: het late Neolithicum tot aan het begin van de kopertijd ). De graven worden veelal aangetroffen in een noord-zuid of noordwest-zuidoost oriëntering, met het hoofd in zuidelijke richting in oostelijke richting kijkend. Deze houding zou in verband kunnen staan met een religieus wereldbeeld waarin de Zon of andere hemellichamen een rol speelden, maar deze hypothese is niet algemeen aanvaard. De graven zijn in typische gevallen ongeveer een meter diep en vaak voorzien van grafgiften in de vorm van aardewerk en gereedschappen.
Terwijl er over de begrafenisriten van de klokbekercultuur relatief veel bekend is, is over hun levenswijze vrij weinig bekend. Dit heeft tot de stelling geleid dat het voornamelijk een (semi)nomadisch herdersvolk was zonder vaste woonplaats. Uit de vondsten van stenen polsbeschermers kan men afleiden dat ze goede boogschutters waren en uit de vele vondsten van geïmporteerde waar blijkt dat ze op grote schaal handel dreven. Tevens was de klokbekercultuur de eerste in Noordwest-Europa die van koperen wapens gebruikmaakte.
Er is veel niveauverschil, ontstaan in de laatste ijstijd. Vroeger liep over het Soester Hoogt een kerkepad dat het gehucht Soesterberg verbond met Soest.
We hebben lekker gelopen en door de vorst was het mulle zand hard en niet vermoeiend om over te wandelen. De konijnengeuren waren heel spannend voor de honden en doodmoe van het speuren kwamen de hondjes weer thuis, en wij waren lekker rozig van de vrieskou!