Rammeltjes en opbrekingen

Na allerlei regeldingen reden we om 10 voor 10 weg uit Houten. Precies op dat moment kregen we een sms’je van Harry’s moeder met de wens voor een goede vakantie.
Er rammelde iets in de auto. Het klonk als lat om lat betimmering, maar het kostte drie stops om de juiste plek te vinden. De betimmering zelf zat wat los! Gelukkig had Har de constructie met vleugelmoeren gemaakt en kon hij het euvel snel verhelpen. Har kan namelijk absoluut niet tegen rammeltjes in de auto. De bench van Hiko in de auto zit vol tieribjes zodat hij stil is. Vlak voor vertrek had Har het nog eens gecontroleerd en bijgewerkt met 2 extra tieribjes.
Jan belde op om te vertellen dat Nille nu een intraveneus infuus had gekregen en wat had gegeten. Gelukkig!
Tussen Bremen en Hamburg zijn ze druk bezig om de weg aan beide kanten een baan breder te maken. Het had vele opbrekingen tot gevolg maar desondanks reden we redelijk vlot door. Aan de andere kant stond bij Hamburg wel een flinke file. We reden de goede kant dus op!
’s Avonds belde ik de praktijk en hoorde dat Jan geen goed kan doen bij Nille. Arme Jan... Hij doet zo zijn best en dan stank voor dank! Als ze zijn hoofd al ziet begint ze al te grommen... Morgen gaan ze het infuus afkoppelen en gaat Nille naar Irma die de zorg dan overneemt.
Na Hamburg lieten we de honden even uit in het bos en ook wij zorgden voor een gemarkeerde wandelroute.
Alle hindernissen waren nu achter de rug en vlot reden we door naar Tarp, tussen Schleswig en Flensburg. De Landesgasthof was vol en bij de Italiaan aan de overkant vonden we nog een kamertje waar we met de honden mochten komen. Morgen was regen voorspeld en zo komen we toch met een droge tent in Noorwegen aan.
Eerst lieten we de honden uit (ze hadden onderweg een bosje gehad) langs een beekje dat in een park uitkwam. Over rivier de Treene kwam een stel in een kano aangepeddeld. Tora keek hen na. Zou ze aan het Kotterbos denken?
We deden boodschappen bij de plaatselijke Lidl met aanleunende bakker. Uit ervaring wisten we dat Duitse broodjes van een dag oud lekkerder waren dan het Deense brood van de verse bakker...
We aten wel bij de Landesgasthof: net als vorig jaar de entrcôte met bloemkool, wortel, erwtjes en aardappelkroketjes met een ijsje toe. Har had twee zwarte Mönchhof bieren gehad en was na het eten helemaal uitgeteld. Ik liet de honden alleen uit. Na iedereen gevoerd en gelaafd te hebben spoelde ik het zweet nog even van me af en vielen we in een diepe slaap... dachten we...
Tora wist feilloos dat ze vorig jaar op bed mocht bij Harry en toen we even niet opletten lag ze op het lege bed naast het kussen nota bene! Ze had wel lef! Het kostte enige moeite om haar er af te krijgen, maar toen ik een handdoek als kleedje had neergelegd op het kleedjesloze laminaat was het meteen goed. Nu konden we echt slapen!